donderdag 22 februari 2018

Experimenteren

Het gaat uitstekend met de gesteriliseerde dames. Gisteren waren ze nog wat stilletjes en wilde Astra niet eten, maar vandaag was er al niet veel meer aan de hand. Heel bijzonder hoe snel dat gaat. Ratje patatje rende al weer rond. Die moet je vast binden als je wil dat ze rust houdt. Rust staat niet in haar woordenboek. Maar ach, ik ben blij dat ze zich alweer zo happy voelt.
Vanmorgen had ik app contact met Hilly-Ann. Zij neemt regelmatig een pup onder haar hoede die Nederland gaat. Die pup krijgt het hele eiland te zien. Precies wat nodig is voor een zo optimaal mogelijke socialisatie. We hadden het erover welke pups zouden gaan vliegen en wie zij dan zou nemen.
Tot de vraag kwam "heb jij dan niks wat naar nl gaat?" Eh jawel, ik heb Buddy die over vier weken vliegt. Nou dan haal ik die toch op.
Oei dat is wel heel fijn. Met al het geregel rondom het huis hier en in Nederland kom ik eigenlijk tijd te kort. Daar doe ik Buddy en haar baasjes te kort mee. Heel fijn dus dat ze nu net even meer aandacht krijgt dan bij mij. Nog diezelfde middag is ze vertrokken.


Vorige week was er die melding van twee honden op bullenbaai. Toeristen hebben deze honden een aantal dagen gevoerd, maar zijn inmiddels naar huis. 
Ik kan niet rustig slapen als ik weet dat er een aantal kilometer verderop twee honden zitten die met honger en dorst wachten op wat komen gaat.
Dan ga ik ze wel voeren. Hopelijk kan feed friends meehelpen met een feeder zodat het verdeelt kan gaan worden. Als ieder een paar dagen doet is het prima te doen. 
Eerst was het afwachten op het juiste moment. Het is nog steeds erg nat en de buien zijn echt behoorlijk.
We hadden de waterbak van de honden onder de rand van het dak gezet. Nou de bak was zo vol.



Toen het weer droog was zijn we gaan voeren. 
De honden zien er goed uit. De vraag is nu of dat komt omdat ze door de toeristen gevoerd zijn, omdat ze ook van iemand anders eten krijgen of toch van iemand zijn. 
De brokken gingen er in ieder geval goed in. Ze hadden mazzel, want de zak viel uit handen waardoor het extra veel werd.



En terwijl je dan op pad bent begint Youri vast aan de maaltijd. Die stage op kokomo heeft hem goed gedaan. Hij was altijd al geïnteresseerd in koken en alles in de keuken. Dat was een tijdje weg en waren de ideeën qua vervolgstudie richting een uniform beroep. Maar nu na zijn stage is de interesse weer terug. We zullen zien wat het voor studie gaat worden. Hij heeft nog even om daar over na te denken. Ondertussen kan hij mooi wat experimenteren in onze eigen keuken.


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten