Ze was angstig, kon niet alleen blijven en wist zich geen raad met de situatie.
Haar verleden van verhuizen naar meerdere (foster)plekken en haar verleden van voor het dumpen gaven haar zo veel onzekerheid dat het niet ging. Heel jammer, want onder deze onzekere Senna schuilt een hele lieve vrolijke Senna. Nu dus terug in de roedel waar ze weer even haar plekje in moest vinden.
Zelfs hier was ze even de weg kwijt. Lelijk doen tegen iedereen en de rest natuurlijk lelijk doen tegen haar. Dat konden ze dan ook niet laten. Iedereen is er zonder kleerscheuren uit gekomen en in de loop van de ochtend was de rust weer wedergekeerd. Er werd vanmiddag zelfs al weer met de andere honden gespeeld. Alleen de langharige moederhond is nog lastig in combinatie met Senna. Haar blaffen is geen uitnodiging tot spel maar een duidelijke waarschuwing uit de buurt van haar pups te blijven. Dat is Senna nog niet helemaal duidelijk. Ik hoop dat het haar wel snel duidelijk wordt, want dat blaffen naar elkaar is behoorlijk hinderlijk.
Vanmiddag hebben we nog net op tijd een pup van de verdrinkingsdood kunnen redden. Er was er eentje in het zwembad gevallen, gewoon terwijl we thuis waren. Ik was in de kamer van Maud in de weer en liep naar de keuken. Kijkend naar buiten zie ik de moederhond bij de rand van het zwembad staan. En tot mijn grote schrik ligt er een bruin hoopje hond in het water. Nog net met het z'n neus boven water, maar ik had echt geen minuut later de kamer van Maud uit moeten komen.
Het is zo tricky, maar onvermijdelijk. Ik kan moeilijk de hele dag naast die pups gaan zitten.
Ik heb ze snachts wel vast. Er zit een plank voor de deur van het hok. Moeder kan er overheen, maar de pups niet. Overdag lopen ze lekker rond. Is ook belangrijk, je kunt ze echt niet vast houden. Ze moeten kunnen ontdekken en de wereld verkennen. Alleen liever niet m'n zwembad verkennen zonder toezicht.
De hele familie was vanmiddag nat. Niet doordat ze allemaal in het zwembad hadden gelegen, maar doordat ze in de regen hadden gelopen. Het was zo'n stortbui, dat de tafel die ze uitkozen om te schuilen ook niet voldoende beschutting gaf. We hebben ze snel allemaal naar binnen getild.
En daar lagen ze dan.
Is toch veel beter zo.
Vandaag gingen dan eindelijk Eva en Ezra op reis. Toch nog, nadat gisteren de boel gecanceld was.
Eva is een emmerpup. Ooit hier gestart en door verhuisd naar een andere foster. En nu dus naar Nederland. Ze gaat op stand wonen, aan het Vondelpark in Amsterdam. Mooie Eva heeft het maar goed voor elkaar.
En vanavond nog een keer Hato. Nu om Estherelle weg te brengen. En drie pups, haar eigen fosterpups die allemaal een huisje in nl hebben gevonden.
Ze deden het keurig op Hato. Wat zijn ze toch allemaal goed opgevoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten