Compleet

Vandaag was het eindelijk zo ver. Erik en Maud kwamen vanavond aan. Maud zouden we na 4,5 maand weer zien en Erik is toch ook bijna drie weken weg geweest. Het werd wel weer eens tijd dat we als gezin weer met elkaar zouden zijn. We moesten alleen nog bijna de hele dag wachten. De vlucht landde pas om 17.50. De hele dag ben ik nog bezig geweest. Je kunt ook maar beter druk zijn, des te sneller gaat de tijd voorbij. 

Met alles wat ik doe heb ik pottekijkers. Buiten zijn het vooral de ukjes die me volgen. 

Langzaam aan komen ze ook binnen, maar ze doen vooral nog wat mama doet. En dan bedoel ik niet ik, maar mama hond. Die is overduidelijk gewend dat ze in haar vorige leven niet binnen mocht. Ze blijft voor de drempel naar binnen kijken wat haar pups dan ook maar doen. Maar hang ik buiten de was op of doe ik m'n poep rondje, dan heb ik vele volgers. Zelfs de hele kleintjes.

De regenbuien die zo maar ineens uit het niets naar beneden vallen hebben een slachtoffer geëist.

Nee, er is geen kleintje weg gespoeld. Maar m'n electrische sleutel van de poort heeft de regen niet overleefd. In m'n haast de deur open te doen en snel het alarm er af te halen had ik de sleutels op de buitentafel neergelegd. En daar was ik ze vergeten. Tot ik ze drijfnat vond. M'n autosleutel deed het gelukkig nog, maar de poort sleutel had er geen zin meer in.

Die ligt nu te drogen in de hoop dat hij alsnog weer aan de praat te krijgen is. Ach ja, dat zijn de dingen van hier. Stom natuurlijk en in het ergste geval bestellen we een nieuwe.

Na alvast een deel van de kerst inkopen gedaan te hebben en het huis flink door de wasstraat gehaald te hebben was het tijd voor Hato. Het was opnieuw druk. Het is druk op de wegen, druk in de winkels en ook erg druk op het vliegveld. Een hoop toeristen komen hier de feestdagen doorbrengen. En ook gezinnen worden weer even herrenigd, net als wij. 

Tot en met 2 januari zijn we helemaal compleet. We gaan er van genieten!