donderdag 28 december 2017

Onnozel

Vandaag heb ik weer even mijn verwonder momentje gehad hoor. Wat een rare kortzichtige mensen wonen hier toch op deze rots.
Vandaag was het de beurt aan twee teefjes van een lokale dame om gesteriliseerd te worden.
De vorige keer toen de neef van de familie contact zocht vertelde hij al dat de oudste hond eigenlijk weg moest. 
Gisteravond heb ik de honden opgehaald en vast naar de dierenarts gebracht. Natuurlijk werd me weer verteld dat ze konden bijten en werd me ook gezegd dat de oudste hond vieze oren had. Toen ik die in de auto had gezet en even naar de oren had gekeken, zag ik weinig bijzonders. Ja een soort van kale plekken op de oren, maar dat was het. Of ik mijn handen moest wassen werd me wel drie keer gevraagd. Nou nee hoor, dat doe ik straks wel als ik ze bij de dierenarts heb afgeleverd.
Maar het zegt zo veel over hoe ze hier met dieren omgaan. Ze vinden het maar vieze wezens.
Vandaag ze dus terug gebracht en ook weer die neef aan de lijn gehad. Of ik echt geen plek wist voor die oudere hond want die willen ze gaan dumpen. Oei wat was ik boos. 
Toen ik de hond had afgezet heb ik die ouderen dame gezegd dat ze de hond niet mag dumpen! Wat denkt ze nou wel. Ze keek me gewoon heel onnozel aan. Ja maar ze leefde in onderstand en kon geen drie honden voeren. Het is toch te achterlijk voor woorden. Dan gooi je de oudste hond maar op straat! Wat een mentaliteit! 
Je hebt landen met een groot zwerfdieren probleem doordat de dieren op straat zich voortdurend kunnen vermenigvuldigen. Hier houden ze het zwerfdieren probleem zelf in stand door constant nieuwe dieren de straat op te gooien. Niet eens het asiel bellen oid, maar zo hoppakee zoek het maar uit.
Ze wist niet eens antwoord op mijn vragen hoe oud de hond was en hoe lang ze haar al had. Geen idee, ze had het niet bijgehouden. 
Tja, daar zitten ze dan weer. Aan de ketting.



Gelukkig konden we de dag positief afsluiten. 
Toen ik vanmiddag thuis kwam liep er een onbekende hond in een nabije straat. Ik moest niet veel later weer op pad en toen liep de hond bij ons in de straat. He dat is gek. Ik zag dat ze een halsband met naamtag om had. Gelukkig stond daar een telefoonnummer en adres op. Ze bleek dus van de andere kant van het wijk te komen en had al een beste tippel erop zitten. De eigenaren waren heel blij met mijn belletje. Zo kan het gelukkig ook.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten