Vanmorgen vroeg een kleine race partij naar de dierenarts om daar een entingsboekje op te halen om die vervolgens direct te brengen bij de veterinaire dienst.
Op deze momenten ben ik iets minder van de regels, die hier überhaupt al minder zijn. En die er zijn daar wordt weer amper op gehandhaafd. Heel stiekem maar ik daar wel eens gebruik van. Ik ben ook niet roomser dan de paus. Zo was ik dus overal op tijd.
Na dit ritje wilde ik graag even naar een interieur winkeltje waar ik nog een waardebon van had. Deze moest voor eind dit jaar op, dus wilde ik daar nu gaan kijken.
Onderweg zag ik langs een hele drukke autoweg een auto in de berm staan. Er stond een lokale dame naast en die was pups aan het voeren. Oei, dit was echt een hele gevaarlijke plek voor pups. Voor mensen eigenlijk ook. Ik ben gestopt en gaan kijken wat ik zou kunnen doen.
Het waren magere pupjes, maar ze waren niet alleen. Er liepen ook drie volwassen honden bij. Ze waren allemaal schuw, de pupjes ook. Als we ons bewogen vlogen ze alle kanten uit.
Bijna schoot er één de weg op. Ooo mijn hart zat in mijn keel, dit wilde ik echt niet meemaken.
We besloten er weg te gaan en even verder op verder te praten. Deze oudere gepensioneerde dame had jarenlang in Amerika gewoond en was hier weer terug om zoals ze zelf zei hier te overlijden, alleen nu nog niet. Ze vond alles met de dieren hier zo erg. Ze had een hele theorie over hoe de maatschappij hier in elkaar zat. Over de status die zo belangrijk is en hoe je die verkrijgt. Status is bijvoorbeeld een dure rashond en een grote auto voor de deur. Banken maken gretig gebruik van het gevoel erbij te willen horen met leningen en autoshows en de rashonden worden voor absurde prijzen op Facebook verkocht. Qua rashonden kun je ze hier alles wijs maken. Ik zie mensen vaak zeggen dat ze bijvoorbeeld een mix rottweiler met een Westpointer hebben ofzo. Of een labrador met een nou ja noem eens wat. Maar he, een Westpointer is ook een mix, net als jouw mix. Niks minder waard dus.
Los van het feit dat het helemaal geen labrador is, maar gewoon een Westpointer. Alleen een westpointer staat niet leuk, labrador wel. Misschien moeten wij ook maar elke hond een rasnaampje geven, dan vliegen ze vast als warme broodjes over de toonbank.
Over warm gesproken. De temperatuur hier s nachts en in de ochtend is koud. Het is echt een veel besproken onderwerp op dit moment. De winterjassen worden nog net niet uit de kast getrokken, maar het hangt erom. Het is namelijk 20 graden. Bizar toch dat je lichaam zo die warmte gewend is dat je bij 20 graden de rillingen hebt. Dat wordt nog wat als we weer terug naar Nederland gaan. Dan wordt vrees ik een hele hoge energie rekening door een hele hoog opgestookte kachel.
De energierekening is hier nu ook hoog. Niet door het stoken, maar door alle kerstverlichting.
Maar gezellig is het wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten