Nu was de missie om zo lang mogelijk op te blijven zodat je het snelst in het juiste ritme komt.
Mijn manier is gewoon om zo veel mogelijk te blijven doen. Uit ervaring weet ik dat gaan zitten funest is, in beweging blijven is het motto.
Bij de thuiskomst waren vooral de honden in beweging. Luna was zo blij dat ze van gekkigheid maar rondjes door de tuin ging rennen. Wat is het toch altijd heerlijk als je ziet hoe blij ze zijn.
Ik was net zo goed blij ze te zie. Het gemis van de honden ging enge vormen aannemen.
Je kunt wel spreken over echt heftige afkickverschijnselen als je iedere willekeurige hond die je tegen komt wil aaien. De eigenaren van de honden zullen wel gedacht hebben "wat is dat voor malloot!"
Ik kan nu onze eigen hondjes weer aaien. Tico neemt het ervan.
In het kader van in beweging blijven had ik vandaag een afspraak staan.
De nieuwe baasjes van Choco zijn op het eiland. Ze hebben al een tijd geleden besloten dat Choco hun nieuwe hond werd, maar ze hadden hem nog nooit in het echt ontmoet. Ik vond het niet fijn als ik ze nog een dag langer moest laten wachten. Ik kon me zo voorstellen dat ze stonden te popelen om kennis te maken! Gelukkig was Choco procies de hond zoals ze hoopte dat hij was.
Makkelijk in de omgang, snel contact makend met voor hem vreemden en speels met andere honden.
Over vier dagen vliegt Choco met ze mee naar Nederland. Ze kunnen niet wachten tot het zo ver is en ze hem lekker kunnen knuffelen en verwennen. Ik begrijp het maar al te goed wanneer je lang moeten wachten om je hond (weer) te zien.
Ik heb ook kennis gemaakt met Alexa, de gedumpte mama hond die vrijdag gebracht is.
Ze heeft de kennel verkozen als veilige plek en is daar nog niet uitgeweest. Nou ja, wel stiekem, want er ligt geen poep of plas in de kennel. Maar ze komt nog niet kijken en zoekt ook nog geen contact met de andere honden. Geeft niks, we geven haar alle tijd. We hebben geen haast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten