De kers op de taart

Vandaag was een bijzondere dag. Een dag die voor mij echt het kadootje van deze vakantie was.

Hier heb ik echt naar uit gekeken. 

We hebben hier wel goed over nagedacht. Om dit te kunnen doen hebben we extra gespaard en andere dingen gelaten. 

Wat hebben we gedaan? We hebben een bijzondere helikoptervlucht gemaakt!

Vanmiddag om 13.00 uur moesten we ons melden op de airport die alleen maar voor helikopters en zweefvliegtuigen was. 

Bij de balie werd je éen voor éen discreet gewogen. Naar aanleiding van je gewicht kreeg je door de piloot een plek in de heli aangewezen.

Dit was de wegsteen bij de balie. Alleen de medewerkster achter de balie zag je gewicht.

Natuurlijk is voorin zitten het allermooiste. De kinderen hadden daar dan ook hun zinnen op gezet, maar het was afwachten waar ze neergezet werden. Het was dan ook echt weer een kadootje dat Maud en Youri beide voorin konden.

Ach, ik had het achterin ook prima naar mijn zin.

Met de koptelefoons op konden we met elkaar en de piloot communiceren. 

We vlogen eerst over de Hooverdame.

De piloot vertelde ons van alles over deze bijzondere lokatie. Zo ook bijvoorbeeld dat alles wat wit is aan rosten langs het water eerst onder water stond. Het waterniveau is door de klimaatverandering behoorlijk gedaald.

Daarna vlogen we over een prachtig meer en toen door naar de Grand Canyon.

Hoe gaaf is het om die van bovenaf te zien! 

De extra grote kers op de taart was de landing midden in de grand canyon. 

De Colorado rivier stroomde langs ons, verder was er de ultieme stilte.

Na een hapje en een drankje vlogen we door en over de grand canyon terug naar de basis.

Voor onze piloot was dit zijn laatste werkdag en tevens zijn allerlaatste vlucht voor deze maatschappij. 

Hij gaat hierna als traumahelikopterpiloot aan het werk. 

Voor hem was deze laatste vlucht ook bijzonder.

Na deze geweldige ervaring hebben we de Hooverdam nog van beneden af bewonderd.

Dat is toch weer een totaal andere ervaring. En ook erg mooi.

Bijzonder vond ik ook dit verhaal.

Tijdens de bouw die vier jaar geduurd heeft is er een tijd lang een zwerfhond geweest die elke dag met de werklui mee ging en er echt bij hoorde. Er werd zelfs dagelijks voor een lunch voor de hond gezorgd. Helaas is hij op een dag overreden door een vrachtwagen toen hij daaronder lag te slapen.

Een tragisch einde van een mooi verhaal.

Ons verhaal was gelukkig verre van tragisch. Iedereen heeft echt een topdag gehad. Eentje om nooit meer te vergeten.