Maud werd vandaag 18 jaar. Dat is toch wel een hele speciale leeftijd!
Vanmorgen was ze gewoon naar school om toetsen te maken.
Dat gaf ons mooi de gelegenheid om met wat dieren richting dierenarts te gaan.
We hadden een auto volgeladen. Tico, Abby en Tommy waren de gelukkigen. Tico dacht echt dat hij wat leuks ging doen. Doen we eigenlijk ook altijd als we met de auto gaan.
Hij was dan ook zwaar verongelijkt en teleurgesteld toen hij besefte waar hij was.
Ik had Tico meegenomen om een bloedtest te doen. Twee eigenlijk. De eerste zou moeten bekijken of hij ingeënt moet worden of dat zijn lichaam nog voldoende anti stoffen heeft. Als dat zo is hoeft hij niet geënt te worden waardoor hij niet onnodig veel troep in zijn lichaam krijgt.
De tweede bloedtest wilde ik doen omdat ik Tico al een tijdje niet zichzelf vindt. Eerst dachten we dat hij een dipje had omdat z'n vriendinnetje Floppy geadopteerd was. Maar hij bleef wat sloom, of sneller moe. Er zijn hier van die rotziektes waar je hond echt behoorlijk ziek van kan worden en zelfs dood aan kan gaan. Ook al geef ik preventief van alles, ik wilde zekerheid en een bloedtest zou me die kunnen geven. En ja hoor, onderbuik gevoel klopte. Het was niet de gevreesde hartworm, maar karpattenziekte. Het is net als bij de ziekte van Lyme bij mensen, je hebt maar één besmette teek/karpat nodig om je te besmetten. Gelukkig is het met een langdurige antibiotica kuur goed te bestrijden.
Kijk hem zielig zitten met z'n pleistertje. Toen hij weer van de tafel afmocht was hij al snel weer de vrolijkheid zelve. De vacci check die kijkt of Tico een enting nodig heeft was op. Z'n bloed is in de koelkast bewaard. Zodra de test binnen komt zal hij worden uitgevoerd en hoor ik de uitslag. Ben benieuwd. Het jaarlijks enten is gelukkig een beetje op z'n retour.
Abby en Tommy kwamen voor hun tweede enting. Die is wel gewoon nodig. Je moet wel iets binnen krijgen om anti stoffen te gaan creëren.
Toen wij thuis kwamen waren Maud en Davy er inmiddels ook. Davy had een grote taart voor Maud gebakken.
Wat vervelend dat het zo veel was. Nu moesten wij ook mee eten.
Maud wilde graag naar Karakter. Dat is een strand bij resort Coral Estate. Hier kan je heerlijk zitten en relaxen. Echt mooi snorkelen is het er niet, maar alleen de plek en de kleuren van het water geven je al een gevoel van vakantie en rust.
Omdat Maud graag wilde gourmetten zijn we om 16.30 weer richting huis gegaan. Ik had nog niks voor kunnen bereiden, dus we hadden wel wat tijd nodig.
Onderweg nog even een arme stakker gevoerd die wel wat brokken kon gebruiken.
Het is dat ik op vakantie ga, anders was hij zo ingeladen. Ik hoef het ook niet te proberen bij andere stichtingen. Alles zit tot de nok toe vol. Het is niet anders.
Na mijn vakantie is er weer plek voor nieuwe schrijnende gevallen als deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten