Vanmorgen hadden Maud en ik eerst een afspraak bij de kapper. We hebben behoudens de knipbeurt ook goed gemeten hoeveel haar Maud nu zou kunnen doneren en wat er dan overblijft.
Na goed overleg is besloten nog wat langer door te sparen. Hoe langer het haar is, hoe meer ze ermee kunnen doen. En zo blond als Maud het heeft wordt niet veel gedoneerd en is dus schaars, dan is het fijn als je flink wat kunt schenken.
Nu zal het de laatste week voor vertrek naar Nederland afgeknipt gaan worden en kan ze het zelf meenemen om te doneren. Zo kan het ook niet bij de post kwijtraken. Nog even doorzetten dus, want het is best onhandig dat lange haar.
Na de knipbeurt en een broodje ben ik naar de belastingdienst gereden.
Daar was het weer goed druk.
In de middag is het ophaaltijd, nou dat was merkbaar. Ik had 15 mensen voor me en een uur de tijd.
Het leek dat het erom zou hangen of ik het zou redden. 15.30 moest de taxi weer thuis voor de deur staan om Maud richting surfen te brengen. Al lezend in mijn boek schuifelde ik stukje voor stukje verder en om 15.10 was ik aan de beurt. Echt langer had het niet moeten duren, dan had ik een probleem gehad. Maar ik heb hem! Eindelijk kunnen we dit deel van het hoofdstuk 'hoe komen onze spullen door de douane' afsluiten. Op naar de volgende alinea van dit bijzondere boek.
Onderweg naar huis hing Maud al aan de lijn waar ik bleef. Ik heb haar buiten op me laten wachten, daar is ze ingestapt en ben ik weer doorgereden. Op naar de volgende activiteit.
Ondertussen worden er thuis ook grote stappen gemaakt. Door Tommy dit keer.
Hij is langzaam aan ons huis en de tuin aan het ontdekken. Als er nu een hond op een halve meter afstand passeert schiet hij niet meteen meer in de stress, maar laat het gewoon gebeuren. Als hij merkt dat de hond niks doet zie je hem ontspannen.
Begin van de week was hij 's avonds buiten in de tuin. Tot nu toe kwam hij alle keren terug bij roepen of schudden met brokjes. Dit keer niks. We wilden graag gaan slapen maar wel met Tommy binnen, maar hij kwam niet. Een paar keer heb ik nog geroepen en geschut, maar niks hoor. Het zal toch niet!
Ik had meteen een flashback over de verdwijning van poes. Het zal toch niet dat Tommy nu ook niet meer terug kwam! Echt lekker slapen deed ik niet. Ik was dan ook vroeg wakker en blij te lezen dat Erik bij het naar z'n werk gaan Tommy weer binnen had gelaten. Die was maar wat blij dat de deur weer open ging. Die dag is hij niet veel meer van de kamer afgeweest. Hij heeft het helemaal goed gemaakt bij Maud. Ik hoop dat hij ervan geleerd heeft, want mij heeft het zes extra grijze haren opgeleverd.
Doet hij dit wekelijks, dan is daar niet tegen aan te verven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten