Ik geloof dat ik het zelfs in de warme maanden september en oktober nog niet zo warm gehad heb.
Vandaag was het 34 graden, met volgens instagram een gevoelstemperatuur van 54 graden.
Ik geloof het direct. Er was maar weinig voor nodig om je te laten zweten.
Toch stonden er wel wat puntjes op de agenda waar we niet omheen konden, warm of niet.
Zo moesten we naar Hato. Een collega en zijn gezin ophalen die twee weken op familiebezoek in Nederland waren geweest. Door elkaar te brengen en te halen bespaar je een hoop onnodige parkeerkosten.
In hetzelfde vliegtuig zat ook een nieuwe collega met zijn gezin. De traditie is dan om die te onthalen met een delegatie collega's. Ik weet uit ervaring dat dit enorm gewaardeerd wordt.
Mooi twee vliegen in één klap. Alleen al hoewel het om hetzelfde vliegtuig ging zat er een ruim uur tussen het naar buiten lopen van het ene gezin en het andere.
In dit vliegtuig zaten een hoop mensen die hier wonen. Weinig toeristen dus wat betekenden dat het rustig was bij de douane loketten voor niet inwoners en superdruk bij de loketten voor inwoners. Omdat het altijd andersom is waren er meerdere loketten voor niet inwoners open en maar 1 voor inwoners. Je dacht toch niet dat ze dan in actie komen om dit te wijzigen he! Ook al staat het tien rijen dik, ze hebben hier alle tijd. Dus jij als inwoner met drie vermoeide kinderen ook.
Op Hato heb je weinig mogelijkheid om in de schaduw te wachten. Alles is buiten, ook de plek waar je als familie/vrienden/ collega's moet wachten. Je kunt je dus wel voorstellen dat dit pittig was.
Terwijl Erik en ik stonden weg te smelten bij Hato kregen de honden hun eerste zwemles.
Natuurlijk beginnen we net als bij kleine kinderen in het spartelbad waar je nog kunt staan.
Het kon niet missen dat mevrouw Getsie en Derrie al snel hun kikkerdiploma op zak hadden.
Geen enkele moeite hadden zij met de oefeningen neus onder water, vier poten in het water en spartelen met de pootjes. Zij kunnen spoedig door naar het volgende bad. We geven hun nieuwe eigenaren wel een briefje mee dat ze volgende week naar het tweede badje kunnen.
De twee andere pups hebben nog wat meer tijd nodig in het spartelbad. Dat zijn niet zulke helden.
Maar ach, komt wel goed. Het is net als met kinderen, de één heeft meer tijd nodig dan de ander.
En nu, nu de zon onder is en de buikjes gevuld kan er uitgerust worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten