Inburgeringscursus

Vanmorgen kwamen dan voor de allerlaatste keer de heren van het bouwbedrijf om de kennel af te maken. Tussen 9.00 en 9.30 was er voor vandaag afgesproken en weer waren ze veel eerder. Ik geef het op, ik snap er niks meer van. Avondmensen zitten echt niet standaard om 7.00 uur aan de ontbijttafel. Ik heb het ze maar niet proberen uit te leggen. Neem aan dat ze door mijn slaperige hoofd met ongekamde haren wel begrepen dat ik nog op één oor lag.

Er is hard gewerkt vanmorgen. De één mengde het cement, de ander reed de volle kruiwagen naar de kennel en de derde egaliseerde de vloer. Als een geoliede machine, dit hadden ze vaker gedaan. 

Dat was ook wel zichtbaar aan het eindresultaat. Een keurig vlak geheel. 

En nu is het af! Heel blij ben ik ermee. Het zijn nu twee hokken geworden die ik door een deur in het midden ook als één groot hok kan gebruiken. Het geheel is iets hoger geworden waardoor ik mijn hoofd niet meer stoot bij het schoonmaken. Alles spik en span. Dat er nog maar veel honden gebruik van mogen maken.

Vier mei dodenherdenking is voor ons toch wel een raar moment.

Je weet dat het moment om 20.00 uur daar is, maar voor ons is het dan 14.00.

Tuurlijk wil je er bij stil staan, maar omdat het zo midden op de dag is moet je er meer bij nadenken wat je planning is. Het was voor de kinderen ook niet helemaal duidelijk dat het al om 14.00 zo ver zou zijn. Zij hadden zo iets van met alles wordt rekening gehouden met lokale tijd. Oud en nieuw vier je ook op het moment dat het bij jou precies 24.00 uur is. Maar na uitleg dat dit geen algemeen iets is maar puur Nederlands was het helder.

Na de twee minuten stilte was het zo ver dat we boodschappen konden gaan doen. Onderweg zagen we bij overheidsgebouwen de vlaggen half stok hangen. Bij woonhuizen hebben we ze niet gezien.

Dat is hier niet zo gewoon als in Nederland.

Aan het eind van de dag zijn Maud en Davy bezig geweest met de inburgeringscursus 'hoe wen ik aan Nederland?' Ze hoefden zelf niet deel te nemen, maar hebben de cursisten begeleid. 

Heel spannend vonden ze het. 

Maar niet lang daarna begrepen ze goed wat de bedoeling was. En natuurlijk was het gewoon meer dan leuk. Mochten ze eindelijk doen wat die andere ook altijd doen als ze buiten het hek mogen.

Met vlag en wimpel hebben ze de inburgeringscursus doorlopen. 

Floppy is trouwens verslaafd aan buiten aan de riem er op uit gaan. Die was het er natuurlijk niet mee eens dat zij deze keer niet mee mocht en sprong weer over het hek. Het is niet tegen te houden en heel vervelend. Gelukkig loopt ze niet weg, maar graag bepaal ik wanneer ze er wel of niet op uit mag. 

Ik denk dat haar aankomende nieuwe baas een slotgracht moet gaan graven om haar binnen te houden.