Somber zijn we hier toch al niet.
Als je naar de honden kijkt, naar hun groei, daar wordt je toch juist vrolijk van!
Vandaag dus weer heerlijk in de tuin. Daar kunnen ze toch zo van genieten.
Saar en Layka spelen nog steeds uren met elkaar. Luna en Tico zijn ook goed aan elkaar gewaagd.
Storm gaat zijn eigen gang, net zoals Boris. Ik heb hem in de tijd dat hij nu hier is nog geen speel gedrag zien vertonen. Niet met de andere honden, maar ook niet zelf met speeltjes of kokosnoten.
Ook als ik het hem aanbied heeft hij geen idee wat hij moet.
Maar kijken naar de anderen vindt hij ook prima.
Vera is een stuk jonger en iets minder mentaal beschadigd. Van haar zie ik de eerste ongedwongen huppeltjes.
Heel even heeft ze al met een stuk flostouw in haar bek gelopen. Saar daagt haar uit om mee te doen.
Alleen doet Saar dat door hoog te blaffen. Dat vindt Vera maar raar. Daar schrikt ze van.
Maar ik weet zeker dat ze volgende week meedoet. Ze is al zo veel minder bang!
Saar loopt en speelt nog steeds op drie poten. Misschien doet ze het er wel om.
Haar tijd bij ons nadert het einde. Nog even en dan is de tuin van haar nieuwe baasjes omheint en zal ze gaan verhuizen. Helaas Saar, al blijf je hinken en kijk je nog zo lief, je baasjes kunnen niet wachten om je op te halen.
En dan aan het eind van de middag is iedereen moe en uitgespeeld.
En waar val je dan in slaap?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten