Saar in de huiskamer en de andere drie nadat Erik vertrokken is heerlijk bij mij.
En drie buiten die alvast wat rondjes door de tuin maken en de buurt bij elkaar blaffen.
Dat is vaak de rede dat ik wakker wordt. Maar ach, de dag moet een keer beginnen toch? Aangezien er niet zelf voor ontbijt gezorgd is moest ik dat doen.
Prima, zo geregeld. Daarna even kijken bij meneer de leguaan. Die zit er ook nog steeds. Ik begin er steeds meer aan te twijfelen dat hij uit zich zelf vertrekt.
Op woensdag heb ik tegenwoordig tot na de lunch het rijk alleen. Beide kids hebben tot 14.15 school en eten daar dan ook.
Tot mijn grote verrassing kwam Erik vanmiddag opduiken. Die had weer een paar uur opgenomen. Heel fijn, want er komen weer genoeg dagen aan dat hij er niet is.
Ik denk dat hij de maand november er meer niet dan wel was.
Zolang het geen gewoonte wordt is het goed te doen.
Maar nu hij er toch was kon hij mooi mee naar Hato. Daar zou ik als stand-by staan voor het geval een hond niet mee mocht met het vliegtuig.
Een tijdje geleden waren er toeristen uit Amerika welke dagelijks een hond voor hun deur hadden liggen. Ze waren erg gek met de hond en zo gebeurde het dat de hond van voor de deur, naar in de kamer tot zelfs op het bed geüpgraded werd.
Toen het afscheid naderde hebben ze contact met onze stichting gezocht. Ze wilden de hond heel graag mee naar Amerika, maar hadden hulp nodig met het regelen.
De hond heeft nu een tijdje bij een foster gezeten. Onderwel is er vluchtbegeleiding geregeld en zijn de papieren en entingen in orde gemaakt.
Van de week kregen we te horen dat bij American Airlines honden alleen mogen vliegen als het 29 graden of minder is qua temperatuur.
Eh, hoe gaan we dat doen op Curacao? Het is altijd meer dan 29 graden als deze vlucht naar Miami gaat.
Voor de zekerheid ging ik mee naar Hato. Daar zouden we als de hond niet mee kon haar weer opvangen en naar de foster brengen.
Maar gelukkig werd er niet zo streng gekeken. Deze regel gelde voor vluchten vanuit Amerika en gelukkig niet vanuit de Carribiën.
Dus is lieve Lola vandaag op weg gegaan helemaal naar Washington waar haar baasjes met heel veel plezier op haar wachten. Wat een dierenliefde! Zo fijn dat deze al wat oudere dame een heerlijk leven bij baasjes met een geweldig grote tuin gaat krijgen.
Mijn lieve hondjes hadden vandaag wel wat lekkers verdiend. Ik had voor Bink een klein kauwstaafje.
Meneer heeft erg veel bijtbehoefte. Ik heb dit al mogen ervaren in mijn kuit, onderarm, vingers en in mijn kleding. Er is hem nooit geleerd wat wel en niet mag.
Wat niet mag is mij bijten. Wat wel mag is heerlijk kauwen op een staafje.
Hij was er zo blij mee! Hij huppelde door de tuin met het staafje in zijn bek. Prachtig om te zien.
Hij wist in ieder geval wat hij ermee moest. De meeste straathonden hebben geen idee.
Vanavond hebben de honden een beetje extra natvoer in hun eten gehad. Ik heb denk ik wel 30 blikken gekregen. Allemaal door een lokale basisschool verzameld in de maand oktober en daarna verdeeld onder een aantal stichtingen. Daar zijn we natuurlijk ook ontzettend blij mee, want geld is handig voor dierenartsrekeningen maar de buikjes moeten ook gevuld worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten