De honden zijn 's morgens altijd zo blij als de deuren open gaan. De ene helft omdat ze met spoed naar buiten moeten en de andere helft omdat ze met spoed naar binnen willen.
Vooral dan om mij te zoeken. Klinkt misschien wat arrogant, maar de meeste fosterhonden zijn erg op mij gericht. Nu ben ik ook degene die ze voert, verzorgt en over de gehele dag de meeste aandacht geeft. Boris is 's morgens altijd zo blij om mij te zien, te schattig. Het liefst springt hij tegen mij op. Dit mag natuurlijk niet, dus dan kruipt hij zo ongeveer maar in mij. Ik ben nog steeds de enige met wie hij dit intensieve contact heeft. De rest krijgt tegenwoordig wel heel soms een likje en hij rent wat minder snel weg als je naar hem toe loopt.
Bink is de nacht ook goed doorgekomen. Het is ook weer een heerlijk pupje. Lekker vrij en enthousiast. Hij is zelfs al in de stemming om met een balletje te spelen. De andere honden hebben nog niet veel interesse in hem, maar dat had Saar de eerste dagen met Layka ook niet. Die gingen later pas met elkaar spelen en hielden daar niet meer mee op totdat Layka donderdag weg ging.
Vanmiddag hoorde ik weer eens een hoop tumult. Hoge blafjes van Tico betekenen altijd dat hij iets spannends aan het doen is.
Ditmaal stonden Boris en Tico rondom één van de buitenstoelen. Ik zag niks, maar er moest iets zitten.
Onder het kussen in ieder geval niks. Dan maar de stoel optillen om te kijken of er iets onder zat.
Mmm, het was iets groter dan ik dacht. En wilde er ook niet uit zichzelf uit.
Schudden hielp niet.
En met al die rovers om mij heen was schudden ook niet zinvol. Dat was dan letterijk een leguaan voor de leeuwen gooien.
We zijn met stoel en al buiten de poort gegaan. Daar hoopte we dat hij er snel weer uit kroop en zijn weg zou vervolgen. Helaas gebeurde dat niet. We waren inmiddels het buiten wachten voor de poort ook wel zat, dus stoel weer naar binnen en een ander plan bedenken.
Die hadden we niet. De leguaan zat zo ver weg gekropen tussen de open delen, daar konden we niks mee.
Om er voor te zorgen dat de leguaan veilig weg kon en mijn honden ondertussen de stoel niet in hoofdgroepen uiteen zouden trekken, hebben we de stoel boven op het hondenhok gezet.
En daar staat hij nu nog steeds! Vanavond om 21.30 nog even gespiekt, hij zat er nog.
Als hij een beetje slim is vertrekt hij vannacht als alles in ruste is. Wie weet heeft hij daar wel op gewacht. We zullen morgen zien of leguanen vooruit kunnen denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten