zaterdag 21 november 2015

Mooierd

Als allereerste wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichten via Facebook naar aanleiding van mijn blog van gisteren.
Natuurlijk besef ik mij dat voor de honden die ik gefosterd heb er een nieuwe wereld is aangebroken.
Voor deze honden heb ik het verschil kunnen maken. Maar er zijn er nog zoveel voor wie dat niet is weggelegd. Daar kan je gewoon best even droevig van worden.
Iedereen doet zijn stinkende best. Soms meer dan eigenlijk mogelijk is. Toch maar weer een hondje of kat erbij, omdat je weet dat ze het zonder jou niet gaan redden.
Het dierenasiel dreigt te sluiten. De overheid heeft begin dit jaar subsidie toegezegd, maar er gebeurd helemaal niks! Het staat ze tot aan de lippen. Hieruit blijkt wel dat het de overheid helemaal niks interesseert. Willen we verandering, dan moeten we met de stichtingen het verschil maken.
Tot die tijd gaan we natuurlijk door. Daar maken we kracht voor, moe en verdrietig of niet!
Vandaag was ik even op visite bij het hondje dat bij Layka en Boris in de tuin woonde. Nou ja woonde kan je niet echt stellen. Hij verbleef daar in een hok. Onder de schurft en tussen zijn eigen uitwerpselen.
En kijk nu eens? Is het geen mooierd!



Ook hij is er helemaal boven op gekomen en heeft er geen schade aan overgehouden. Hij is net als Layka een blije speelse hond. Onvoorstelbaar vind ik dat! Als je als hond uit zo'n situatie komt, vind ik het bijzonder om te zien hoe snel zo'n hond het leed achter zich kan laten. 
Boris heeft er wat meer moeite mee. Die is ook wat ouder dan Layka en bovenstaand hondje.
Hij heeft dan ook langer in de ellende moeten leven. Maar hij zit goed in zijn vel.
Letterlijk omdat de schurft op een paar plekjes na weg is, maar ook mentaal is hij aan het groeien.
Kleine Bink was hem aan het uitdagen. Daar had Boris geen zin in. Vandaag zag ik hem voor de allereerste keer van zich af grommen. Tot vandaag vond hij alles maar oke en was passief wat betreft de andere honden om hem heen.
Er kan af en toe gekwispeld worden en geniet hij van een lekkere knuffel. Wel nog steeds alleen door mij, maar ook daar zien we verbetering in. Hij rent niet meer weg bij vreemden, maar gaat op een afstandje staan kijken. We geven hem de tijd en forceren niks. Boris komt er ook wel.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten