Vandaag werd dat wel bevestigd. Vannacht heeft het geregend en vanmorgen net nadat Youri en Maud naar school vertrokken waren ging de hemel echt open.
Ik denk dat de kids nog droog aangekomen waren, ik kreeg namelijk geen berichtjes om droge kleding te brengen.
Regen betekent een hoop honden in huis. Voor de jongste is het dan even moeilijk schakelen waar je en wanneer je moet plassen als het buiten nat is en er maar twee deuren open staan.
Helaas heeft Layka dit nog niet helemaal door. Dit betekent dat behalve ik er een hoop werk aan heb om de modder buiten te houden ik nu ook nog plasjes moest ruimen.
Er was er maar 1 die hoe dan ook buiten wilde blijven.
Het lijkt alsof hij daar heel zielig staat en niet naar binnen kan. Nou echt niet hoor, de schuifpui was gewoon open. Ik denk eerder dat hij zielig keek omdat het regende en hij nu niet op zijn favoriete plek onder de boom kon liggen.
Hij wilde niet binnen zijn. Ik hoorde hem denken. Ik heb jarenlang in Nederland binnen gewoont, hier kan ik naar buiten en ga ik ook naar buiten. Lekker eigenwijs.
Prima hoor Storm, loop jij nog een rondje.
Met de rest van de meute zagen we hoe het water naar beneden kletterde. Hoe het zwembad voller en voller werd en de grond steeds meer verzadigd raakte.
Als de zon een uurtje geschenen heeft is de handdoek wel weer droog.
Rond een uur of 12.00 werd het weer droog en bleef het droog. Mooi, dan kon er getennist worden.
Alles is buiten hier, dus als het regent gaat het niet door. Alternatieven zijn er niet.
Erik is vanavond ook weer thuis gekomen na een dagje ander eiland. Zoals het er nu uitziet is hij de hele week verder thuis. Nou nou, het mag ook wel een keer.
Het is leuk voor het gezin als hij er is, maar ook goed voor de fosterhonden.
Boris maar ook Vera hebben het niet op mannen. Om dat te kunnen oefenen moet Erik wel thuis zijn.
Zou het heel raar zijn als ik z'n werk bel met de vraag of hij even een tijdje op het eiland kan blijven voor de fosterhonden? Nee toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten