Zware taken

Precies een week geleden haalden we Boris en Layka op. Vandaag hebben ze hun tweede shot medicatie tegen schurft gehad. En dat is fijn. Fijn voor hun zodat ze snel van hun plekken en jeuk af zijn, maar ook fijn voor mij omdat de kans op besmetting van mijn honden steeds meer afneemt.

In principe kunnen we nu stellen dat de alle actieve mijten dood zijn.

De behandeling gaat natuurlijk nog wel even door, maar ik kan me iets minder druk gaan maken over het meerdere keren per dag vegen en dagelijks dweilen.

Het regelmatig blijven wassen van alle hondendekens blijven we nog maar wel even doen.

Gelukkig krijg ik hulp bij dat soort zware taken.

Het valt ook niet mee. Alle lakens uit de manden. Dan in de wasmachine, ophangen, wachten en weer afhalen.

Daar wordt je moe van. 

Even bijkomen in de schone was.

Dit laken is dan nu voor Layka, anders kunnen we weer opnieuw beginnen.

Terwijl ik me druk maak over was en andere poetszaken genieten mijn kinderen van hun welverdiende vakantie.

De oudste heeft zich vanmiddag vermaakt in Punda. Dat is zeg maar het centrum van Curacao.

Even er met vriendinnen naar toe fietsen gaat hier niet. Iedereen woont ergens anders en daarbij is het verkeer hier niet berekent op fietsers.

Het is dus echt zaak hier af te spreken en te checken of de moeders kunnen rijden anders is het geen middagje centrum. Dat is voor puberdochters wel eens vervelend. De vrijheid die ze in Nederland hadden is hier niet. Even spontaan iets afspreken is moeilijk. Maar voor elke probleem is een oplossing.

En zo reed ik vanmiddag heen en pikte Erik ze na het werk weer op.

Youri heeft op dit moment een slaapfeestje. Ik weet eigenlijk niet wie dat woord bedacht heeft?

De bedoeling van zo'n feest is toch juist heel lang plezier maken en weinig slapen?

Het is meer een opblijffeest. Hij heeft vast een hoop lol. We zullen het morgen wel horen.

Mits er nog wat leven in zit. En anders horen we het overmorgen wel.