Toen ik 40 werd hebben we dat met de vier zussen onderling gevierd. Dat hadden we ook al eerder gedaan. Gewoon ook om eens met elkaar op pad te zijn zonder mannen en kinderen.
Maar nu gooi ik dus roet in het eten. Ik ben er niet bij.
Maar ik heb er zeker wel aan gedacht. Lang leven het internet met al zijn mogelijkheden van tegenwoordig. Ik heb een bloemetje laten brengen. Niet zo leuk als ik zelf natuurlijk, maar helaas zat dat er niet in. Het bloemetje is vanmiddag keurig bezorgd. Zo was ik toch nog een beetje aanwezig.
Verder was 29 oktober net zo gewoon als 28 oktober en 27 oktober. De dagen vliegen voorbij.
In Nederland heb je veel meer een gevoel van tijd omdat de seizoenen veranderen.
Het wordt kouder, eerder donker, de klok gaat achteruit. Noem het maar op, allemaal zaken waardoor je beseft dat er weer een maand voorbij is en een volgende periode zich aandient.
Hier is altijd alles hetzelfde. Geen zomer en wintertijd, altijd rond dezelfde tijd donker en geen noemenswaardige verschillen in temperatuur. Er is wel wat verschil in tijd van donker worden en temperatuur maar we hebben het hier niet over uren en niet over een verschil van 20 graden met de zomer. Alles kabbelt door.
Zo ervaren de honden dat ook. Gewoon lekker je ding doen. Genieten van de domme hagedissen in de tuin die nu nog niet weten dat ze hier beter niet hun siësta kunnen houden.
Dan maar weer eens kijken of het hondje van de achterburen bereid is in een robbertje blaffen.
Saar en Layka doen aan alles wel mee, maar zijn ook erg druk met elkaar. Die spelen en spelen alsof hun leven er vanaf hangt. Ach, nu kan het nog. Als er voor Layka een plekje in Nederland vrij komt vertrekt ze volgende week. Zal afkicken worden voor beiden.
Als alles zich dan zo heerlijk vermaakt kan ik ook met een gerust hart weg. Ik hoef me niet druk te maken over honden die elkaar in de haren vliegen.
Ik had vandaag de beurt om naar surfen te rijden. Dat zie ik dan maar als een stukje verplichte ontspanning. Heen en weer rijden gaat niet, verplicht blijven wachten dus.
Is geen straf hoor. Echt, ik kan ergere dingen bedenken.
Maar hoe is het toch mogelijk dat ik dan weer met een hond geconfronteerd werd.
Deze boef kwam naast mij op de tafel liggen. Gelukkig geen zwerver dit keer, maar de hond van één van de surfleraren. Dat is pas een mooi leven. Lekker mee naar het strand, chillen en genieten van de omgeving. Dat gun ik elke hond wel. Deze heeft het in ieder geval mooi voor elkaar! En ik trouwens ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten