zaterdag 3 oktober 2015

Wauw

Soms duurt een week lang en soms is hij zo voorbij.
Het ligt er maar net aan hoe druk je bent.
De ruime week dat Erik er niet was is voorbij gevlogen. Voor ik het wist vloog hij weer deze kant uit.
Met een volle koffer met van alles en nog wat, maar vooral veel hondenspeeltjes.
Wat een boel! 


Helaas paste niet alles in de koffer. Mocht je dus iets missen op de tafel dan kan dat kloppen.
Maar niet getreurd. En wordt goed op gepast en mag over 1,5 maand alsnog mee onze kant uit.
Hier bij ons wordt er ook goed op de spullen gepast. Tico vond het allemaal prachtig. Wauw zoveel nieuw speelgoed! 


Hoe hij het heeft gedaan weet ik niet, maar ik zag hem buiten rennen met een piep octopus.
Ik heb hem nog niet terug gevonden. Ik denk eerlijk gezegd dat als ik hem vindt hij niet meer verkoopwaardig is. Gelukkig is er nog meer dan genoeg over en is het inmiddels goed opgeborgen.
Veilig tegen nieuwsgierige en speelgraage honden.
Layka speelt en doet al lekker mee met de rest. Die is niet zo verlegen en geniet met volle teugen van haar (tijdelijke) nieuwe home. Ik heb haar al heerlijk op haar rug zien draaien en doen. Ze voelt zich helemaal op haar gemak.
Boris moest even wennen aan Erik. Davy, de vriend van Maud, was hier van de week al even binnen. Dat was de eerste zwaardere mannenstem in huis. Dat vond Boris maar niks en hij verdween in een hoekje in de tuin.
Nu dus Erik in huis. Maar die vertrok niet na een half uurtje. Boris heeft er toch maar voor gekozen om weer in de buurt te komen. Maar op afstand, dat dan weer wel. 


Zijn huid ziet er met de dag beter uit. Misschien is dat op deze foto niet zo zichtbaar, maar het is toch echt zo.
De schilfers verdwijnen langzaam. We houden nu een kale huid over waar straks weer haar kan gaan groeien.
Kijk maar naar zijn oor. Dinsdag nog helemaal dik en vol met schilfers.
En nu.


Boris kijkt nog steeds een beetje treurig. Maar ik weet van Jack dat het even tijd nodig heeft. Even het besef dat je het hier echt goed hebt. Echt niet geslagen wordt en echt geen honger hoeft te lijden.
Bij Jack duurde dat ongeveer een kleine week. Ik verwacht morgen of overmorgen een vrolijkere foto te kunnen maken.
Zou een mooi moment voor dierendag zijn. Ja, we gaan ervoor.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten