Er kwam gelukkig ook niks op het pad. Geen onverwachte telefoontjes of meldingen waar hulp bij nodig was. Is ook wel eens lekker, ook ik heb af en toe recht op ontspanning.
De honden vinden het heerlijk om zodra wij wakker zijn allemaal in de slaapkamer op de koude grond te gaan liggen. De airco staat dan nog zachtjes aan en dat wordt gewaardeerd.
Tot de maagjes gaan knorren, dan komt de vraag of ik in beweging wil komen. Ze gaan dan staan en lopen telkens naar mij toe. Even aantikken of een likje komen geven. Of even druk doen en dan weer weg gaan. Ik herken de boodschap, genoeg geluierd. Het eerste wat ik 's morgens doe is de honden voeren. Daarna de kat en dan kom ik pas aan de beurt.
Boris is nog steeds niet gecharmeerd van anderen. Alleen ik kan hem benaderen, aanraken en aaien.
Zodra Erik naar hem toe buigt schiet hij weg. Ook van Youri en Maud moet hij weinig hebben.
Zo sneu eigenlijk. Wat is hem allemaal aangedaan dat hij het vertrouwen zo kwijt is.
Ik heb helaas de taak om hem medisch gezien ook te verzorgen. Zijn ogen waren tot begin van de week nog steeds ontstoken en daar hadden we druppels voor gekregen.
Zijn ogen schoonmaken en druppelen vindt hij echt helemaal niks. Ik kan het niet anders dan over hem heen te staan en hem met mijn benen klem te zetten. Dan pas kan ik mijn handelingen verrichten.
Doe ik het anders dan weet hij zich eruit te wurmen. Ik wil dit natuurlijk liever niet. Ik ben de enige die hij vertrouwd, maar ben ook de enige die er altijd is. Het kan dus niet anders dan dat ik dit moet doen.
Ik sluit de behandeling altijd maar af met een lekker worstje. Wie weet ziet hij nog eens in dat ogen druppelen zo naar nog niet is als je daarna altijd wat lekkers krijgt.
Wij kregen vanavond wat lekkers op ons bord.
We waren uitgenodigd bij een collega met partner en zij zijn Surinaams. Er was druk voor ons gekookt. Wat heerlijk. Dat kan ik niet evenaren. We kregen rijst met kip en garnaaltjes, kousenband, taugé, gebakken banaan en gestoomde mais.
Hun oudste zoon zit bij Youri in de klas. En Maud hebben ze ooit nog als klein baby'tje vast gehouden tijdens haar kraamfeest. Toen waren Erik en zij al collega's van elkaar. Door wat interne verschuivingen was er niet veel contact meer.
Hoe leuk en bijzonder is het dat je elkaar hier dan weer op het eiland tegenkomt.
Zo woont ook de oude judoleraar uit Dronten hier in de buurt. Klein wereldje toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten