Hij heeft er een 8 voor gehaald. Er was wel een kleine teleurstelling. Hij had namelijk niet begrepen dat het oude cijfer toch nog een beetje zou meetellen. De 3 werd opgeteld bij de 8 en gedeeld door 2. Eindcijfer werd toen een 5,5. Ach, alles beter dan een 3.
Terwijl ik dit blog schrijf is Erik inmiddels ook weer thuis gearriveerd.
En dat is maar goed ook. Mexico gaat morgen de zwaarste storm ooit voor de kiezen krijgen.
Vluchten die morgen zouden vertrekken zijn geannuleerd. Gelukkig was zijn cursus gisteravond voorbij en kon hij vanmorgen nog vertrekken. Daar ben ik blij mee. Zou het niet fijn gevonden hebben als hij morgen daar nog had gezeten.
Het gaat nog steeds erg goed met Layka. We mochten van de dierenarts nog niet te vroeg juichen, maar we beginnen nu toch wel alvast zachtjes te juichen. Nog een paar dagen dan zijn we de kritieke zone voorbij.
Onze speelse, rebelse, ondernemende dame ziet er met de dag beter uit. Haar vacht glimt alsof ze met schoenpoets is opgepoetst. Al haar schurftplekjes zijn verdwenen.
We kunnen echt hard om haar lachen. Ze verzint de gekste dingen. Heb al tig puppy's gefosterd, maar waar zij mee aan komt rennen!
Ik heb op een plank voor de sier van die buxusbollen staan. Er heeft nog nooit een hond naar gekeken.
Tot nu dan. Nu loopt Layka er telkens mee rond.
De mergbotten die ik vorige week gekocht had zijn door Storm allemaal verzameld. Die had ze alle zes in zijn mand liggen. En wie haalt ze op en rent er mee door de tuin? Ja precies, die ja.
Het is elke dag ook weer een feestje om te zien hoe haar oren staan. Ze begonnen als punt oren omhoog, toen gingen ze allebei liggen en nu ligt er één opzij en de ander naar voren.
Ben benieuwd wat de blijvende stand gaat worden.
Boris zijn vacht gaat ook goed.
Zie je zijn oor? Zo mooi nu. En zo anders dan een paar weken geleden. Toen was het nog dik van de korsten en schurft.
Boris is helemaal in love met mij. Hij gaat mij nu ook volgen, ik krijg likjes en hij ligt naast me.
Er is alleen een klein probleempje. Hij wil mij niet delen. Als ik hem aai en de andere komen ook voor aandacht trekt hij de lip naar ze op. Maar hij heeft gewoon pech, dan aai ik de rest juist nog een tikkeltje meer. Ik ga als het zo ver is ga ik voor Boris op zoek naar een baas die er helemaal voor hem kan zijn. Zonder andere honden. En als het aan hem ligt ook een huis zonder mannen al wordt dat wat ingewikkeld. Ach waarschijnlijk went dat ook wel maar heeft dat meer tijd nodig.
Als hij eenmaal je vertrouwen heeft is een het een wereldhond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten