Ze ging namelijk kennis maken met haar nieuwe hondenvriendjes. Ook de rest van het gezin zou Saar vandaag voor het eerst ontmoeten.
Alles was spannend voor Saar. De autorit was maar zo zo. Je weet natuurlijk nooit waar je heen gaat.
Over het algemeen waren de ritjes naar de dierenarts. Ze wilde eigenlijk niet eens mee. We hebben haar in de tuin moeten vangen.
We hadden eerst afgesproken buiten de tuin en niet op eigen gebied. Dat ging prima. Saar is niet zo moeilijk, maar haar nieuwe hondenvrienden ook niet. Toen het gesnuffel voor Saar even klaar was en ze haar lip optrok gingen de honden weg. Dat is mooi. Later zijn we naar de tuin en het huis gegaan waar ze zou gaan wonen. Ook hier ging het prima. Ze vond het wel spannend hoor, maar kroop niet in een hoekje.
En wat we al hoopte gaat gebeuren. Saar is er van harte welkom! Ze heeft dus een nieuw huisje.
Ze kan er nog niet direct heen, eerst moet de muur om de tuin af zijn. Maar als het zo ver is dan is ze van harte welkom.
Wauw wat gaaf! Weet alleen niet of Saar dat ook meteen zo zal vinden.
Die is hier zo gewend. Maar ik weet zeker dat ze het daar heel goed gaat krijgen en er snel zal wennen.
Ze krijgt er lekker veel knuffels en aandacht, iets waar ze erg van geniet. En in de tijd dat ze nog bij ons is geven wij haar nog wat extra knuffels en aandacht. Nu kan het nog.
Vera heeft het nog zwaar. Ze eet nu wel, maar nog erg weinig. Ze weet ook nog niet zo goed wat ze er allemaal van moet vinden. Ze is nog steeds erg zwak. Ze ligt maar op haar dekentje en beweegt alleen haar kop. En af en toe haar staart als je langs haar loopt. Ik heb haar nog niet zien plassen of poepen, maar het kan ook zijn dat ze dat 's nachts stiekem doet. Van buiten lijkt het allemaal wel mee te vallen. Maar van binnen is er heel wat aan de hand en vecht ze voor haar leventje.
Vera heeft nog een lange weg te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten