Wat een drama

Het zat er een keer aan te komen dat het redden van honden niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. Vanwege de vele ziektes die op het eiland heersen ligt er altijd een sluipmoordenaar op de loer. Helaas heeft die vandaag toegeslagen.

Gisteravond waren van de vier bange pups er toch al twee die bij ons op de porch durfde te liggen.

De andere twee lagen onder de struik naast het zwembad. In de avond toen ik ze voerden was er maar één heel enthousiast. De andere drie hadden geen interesse.

Ik was nog niet meteen gealarmeerd. Na de trip die ze die dag gemaakt hadden kon het ook wel eens van de stress zijn. Net zoals dat de kleinste pup wat kwijlde en gespuugd had. Autoziek? Stress? Het kon van alles zijn.

Vanmorgen vroeg kwam de tuinman. Ik had de pups nog even in het hok gelaten. Leek me beter totdat hij klaar was met de grasmaaier. Ik zag al wel dat er één pup erg rustig lag te slapen, maar nog geen alarmbellen.

Toen ik na een uurtje voer ging brengen om ze daarna los te laten zag ik dat het goed mis was met de kleinste. Ik heb een handdoek gepakt en hem bij me genomen.

Terwijl ik een kop koffie met de tuinman dronk en een dierenarts probeerde te bereiken voor een consult voelde ik dat de kleine weg gleed. In mijn armen overlijdt hij.

Op het moment van overlijden laat hij zijn ontlasting lopen. Dit stonk enorm en was voorzien van bloed.

Nu ging er niet één maar wel tig alarmbellen rinkelen. Bloed in de ontlasting betekent ellende.

Ik heb voor die andere drie alsnog een afspraak bij de dierenarts gemaakt.

Naar aanleiding van mijn verhaal kon hij nog niet echt één concreet ziektebeeld bepalen.

Hondenziekte of Parvo zou het geweest kunnen zijn. Beide ontzettend besmettelijk!

Maar wat nu? De andere drie waren wel erg rustig bij de dierenarts. Maar ja, ze hadden weer een ritje in de auto achter de rug en waren opnieuw in een nieuwe situatie beland.

We wilden nog niet direct opgeven. Ik kreeg wat preventieve medicatie mee en weer op naar huis.

Thuis zette ik de bench neer en zie dat de tweede pup begint te kwijlen. Uit zijn neus komt slijm.

O dit is niet goed. Terwijl ik het hok flink aan het soppen ben zie ik poep liggen. De kleur was crème en er zaten sporen van bloed in. Daarbij stonk het ook enorm. Parvo. Echt één van de meest vreselijke aandoeningen die een pup kan krijgen. Het is bijna onwerkelijk hoe snel zo'n virus toeslaat.

Binnen 24 uur is er al één pup overleden en zie ik de tweede achteruit gaan. Toen ze zondag gevonden waren was er helemaal niks aan de hand.

Onze eigen dierenarts is nog op vakantie. Vanmorgen dus bij een andere geweest, maar die had pas weer praktijk vanaf 17.00 uur. Ik wilde graag overleggen hoe nu verder.

Ik heb gelukkig weer een andere dierenarts bereid gevonden om langs te komen.

Ik heb de situatie uitgelegd. Samen kwamen we tot de conclusie dat we ze moesten laten gaan.

Heel misschien met een ienieminie kans konden ze overleven. De ene die al aan het kwijlen was niet meer, maar misschien de andere twee. Ze zouden dan in quarantaine moeten. 

Die plek hebben we niet. Ja, ik heb m'n hok wel in de tuin, maar ze kunnen nog steeds aan elkaar ruiken. Wat het zeker nog ingewikkelder maakte is dat we Saar, Layka en Boris hebben rondlopen.

Layka stond voor woensdag gepland voor haar enting. Dat kon niet eerder omdat ze karpattenziekte had en daarvoor medicijnen kreeg. Saar heeft wel de eerste cocktail gehad maar was nog niet rondom gevaccineerd. En Boris was nog niet klaar voor de enting. Daar moest hij eerst goed gezond voor zijn.

De pups hadden gisteren al rond gelopen. Layka heeft zelfs met twee gespeeld. Er is dus nauw contact geweest. Er bestaat nu dus een kans dat zij het ook krijgt.

Dat zou echt drama zijn! Honden die je al even verzorgd daar ben je aan gehecht. Als ze dan alsnog ziek worden is heel hard.

Om de kans iets te verkleinen hebben ze alle drie van de dierenarts ter plekke in de tuin hun enting gehad. Nu maar hopen dat ze alledrie voldoende weerstand hebben om het virus tegen te gaan.

Voor Boris en Saar is het iets minder gevaarlijk. Volwassen honden worden niet zo ziek van Parvo als pups. Layka is dus wel spannend. Nu weg halen uit de tuin heeft geen zin meer. Als ze besmet is dan is dat moment gisteren al geweest. Vandaag is ze niet meer in aanraking met de pups geweest.

Mijn eigen honden lopen geen gevaar. Die zijn allen goed geënt. 

Na de enting van de fosterhonden heeft de dierenarts de pups laten inslapen. Zo niet leuk! Zo niet wat je wilt! Je wilt elke hond een geweldige toekomst bieden. Het voelt dan ook als falen dat je dat deze vier niet hebt kunnen geven. Sorry jongens, ik had het jullie allemaal zo gegund.

Run free.