dinsdag 27 oktober 2015

Zo bang

Vanmorgen om 05.00 uur werden we gewekt met een enorme onweersknal.
Bij onweer schieten de meeste straathonden direct in de stress. Ook Luna nog steeds.
Ook al woont ze nu al 1,5 jaar veilig bij ons, onweer en vuurwerk vindt ze een verschrikking.
Ze was dan ook helemaal aan het trillen en wilde zich verstoppen. Dat laten we dan maar. We krijgen het er niet uit, hoeft ook niet. We laten haar voelen dat we er voor haar zijn en hopen dat het ooit wat afzwakt.
De vier fosterhonden buiten waren er ook van geschrokken. Drie stonden er voor de deur en wilden heel graag naar binnen. Nummer vier was zo ontdaan van de herrie en de stortbui die er volgde, dat ze onvindbaar was.
Later vonden we haar in een hoekje achter een ladder. Arme Vera.
Ze is wel voor meer dingen bang. Ook haar is weer van alles aangedaan. Als je haar wilt aaien dan duikt ze naar beneden. Het liefst kruipt ze weg. Ze maakt zich echt klein.
Deze foto werd vanmiddag door Erik gemaakt.


Dat bange koppie, dat gaat je toch aan het hart! Zo sneu als je zo jong al zo veel wantrouwen hebt.
Maar er zit ook veel liefde in. Als je haar eenmaal aait vindt ze het best fijn. 
En nu vanavond heb ik haar vertrouwen gewonnen. De hele dag ben ik telkens naar haar toe gegaan. Elke keer weer met lieve woordjes aanspreken en weer aaien.
Nu ligt ze naast me aan mijn voeten. Dit wordt of eigenlijk is een heel lief trouw hondje wat graag bij je is en wil spelen. Ze moet alleen nog een beetje ontdooien.
Vanmiddag kreeg ik ook nog een leuke verrassing. Via de post kwam er een pakketje binnen. Voor mij totaal onverwachts, maar blijkbaar was dit via via geregeld. Erg leuk!
Er kwamen leuke hondenspeeltjes, halsbanden en kauwstaven te voorschijn.
Samen met Layka hebben we alles bewonderd.


Die was zo nieuwsgierig! Met haar voorpootjes stond ze al tegen de tafel aan om mee te kijken.
In de lieve begeleidende kaart werd een toezegging voor een sterilisatie gedaan. Dat is super. Daar kunnen we Vera als ze zo ver is mee helpen. 
Alle honden ouder dan 6 maanden gaan hier "geholpen" de deur uit. Van onze fosterhonden geen nageslacht. Er lopen al genoeg honden op het eiland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten