We hadden echt geen keus. Oke, niet helemaal waar, we hadden keus en kozen voor de wekker.
Gisteren werd ons verteld dat de supermarkt vandaag open zou zijn tussen 8.00 en 10.00. Daarna sloten ze want dan ging men naar de kerk. Gisteren was bij aankomst ook al alles gesloten.
De keuze was om ergens te ontbijten of de wekker te zetten. Omdat er meer boodschappen nodig waren dan alleen ontbijtproducten hebben we besloten om er op tijd uit te gaan.
De supermarkt was een ware belevenis. Het had nog het meeste weg van een hele kleine campingwinkel. Vers fruit was er amper, vlees alleen in de vriezer en het brood was op.
Toen wij vroegen naar brood vertelden ze ons dat dit pas weer op dinsdag kwam. Oke, dat antwoord hadden we niet verwacht. Ze vertelde het alsof het de normaalste zaak van de wereld was en dat was het voor hun duidelijk ook. Dan hebben we het op Curacao zo gek nog niet.
Net wat verderop was er ook nog een klein winkeltje. We gingen tegen beter weten in toch kijken. We verwachtten er niks te vinden, maar zo waar er lagen daar nog wat voorverpakte broden.
Na het ontbijt zijn we over het eiland gaan rijden. We hadden twee bestemmingen die we graag wilde bezoeken. Onderweg hebben we ons verbaasd over de verschrikkelijk blauwe kleur van het water. Ik geloof dat ik het nog niet eerder zo fel gekleurd heb gezien.
Het is zo fel dat je een soort van overbelichting op je foto's krijgt.
Na ons bezoek aan de eerste bestemming waar we informatie hebben ingewonnen over de mogelijkheden van wat tours, zijn we doorgegaan naar bestemming twee Exuma Point.
Het meest noordelijke per auto te bereiken puntje van het eiland.
Hier zou bij een restaurant ook een watertaxi zijn waar je naar één van de eilandjes kon waar varkens aanwezig waren. Het was inmiddels al 15.30 en we hadden geen idee wat er mogelijk was.
We zagen wel net een bootje terug komen met mensen. Maar als je niks vraagt gebeurd er zeker niks. We zijn naar de schipper gelopen en hebben hem gevraagd of hij nog mogelijkheid zag om ons over te zetten. En jawel, dat kon. Hij ging wel zelf terug en zou ons drie kwartier later ophalen. Of dat een probleem was? Nou nee, wij vermaken ons wel. Wat een luxe!
De varkens waren erg schattig. Ze waren niet in het water, maar allemaal op de kant. Ook prima.
Wat een leven hebben ze toch hier. Dit lijkt me toch de ultieme droom als varken. Alleen die rare tweebenige die zonodig met je op de foto moeten, pfff.
De kleine biggen kon je oppakken en aaien.
We hadden al flink wat foto's genomen toen we een soort extraatje van de dag kregen. Er kwam een zeug met echt hele kleine biggetjes. Ze waren echt nog zo klein!
We waren totaal geen bedreiging voor ze. Vlak bij ons ging ze de kleintjes voeden.
Prachtig! Onze dag kon natuurlijk niet meer stuk. We zijn nog geen 24 uur op het eiland en kunnen de varkens al van de bucketlist strepen. Hier zal het niet bij blijven.
Op het programma staan nog roggen, zeesterren en verpleegstershaaien. Genoeg te doen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten