Ze verdedigt de voorraadkast niet meer en laat de andere honden wat meer met rust.
Alleen het moment dat wij aan tafel zitten is nog wel moeilijk. Dan wil ze eigenlijk niemand erbij.
Maar helaas voor haar, zo werkt het niet. De rest heeft net zo veel rechten, nee zelfs nog meer rechten dan zij.
Voor de rest is het een prima hondje hoor. Ze is ontzettend blij en kwispelt graag met haar lange staart. Ze is alleen nog zo zwak en dun dat ze met moeite haar evenwicht kan houden.
Het valt ook niet mee om mij te volgen. Dat doen in het begin alle fosterhonden. Ik pas alleen mijn tempo niet aan en dat betekent dat ze er soms een stuk verder achteraan sukkelt. Maar ze komt er wel. En happy dat ze dan is! Je ziet het bij zulke hondjes in de ogen. Langzaam komt de levensvreugde weer terug, dat is echt mooi om dat te mogen geven.
Als ik pups heb probeer ik ze met meerdere te houden. Het is niet allen leuk voor ze om met leeftijdsgenoten te spelen, ze leren er ook heel veel van. En ondertussen worden ze ook nog door de grote honden opgevoed.
Gup had natuurlijk zijn eigen vriendinnetje. Het meisje waarvan de mama en het zusje doodgereden waren. Ze speelden samen, aten samen en sliepen samen.
Helaas is dat vanaf nu over. Gup is namelijk geadopteerd. Hij was al gereserveerd en is vandaag dan opgehaald. Hij gaat een super leventje krijgen bij zijn nieuwe papa en mama.
Omdat het kleine meisje dan alleen over blijft gaan we weer even wat switchen.
Er is nog een foster met pups en die heeft er van de drie ook nog maar eentje over.
Die was erg eenzaam en zoekende naar haar zusjes. Ons zwarte meisje gaat haar zolang gezelschap houden. Morgenochtend vertrekt ze. Hopelijk vinden beide dames ook snel een huisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten