Zo was ik vorige week op het vliegveld om James weg te brengen. Als je daar dan met de bench staat te wachten zijn er altijd wel mensen die je aanspreken. De meeste zijn voornamelijk geïnteresseerd in de hond en zijn verhaal. Vorige week was er iemand geïnteresseerd in hetgeen wat ik dan deed als foster. Daar vertel ik natuurlijk graag over en had haar uitgenodigd om langs te komen.
Vanmorgen is ze met haar huisgenoot langs geweest om te aanhoren hoe het fosteren in z'n werk gaat.
Vanmiddag kreeg ik een appje dat ze er voor gaan, ze willen ook fosteren! Superblij mee natuurlijk, elke extra plek geeft weer een hond een beter leven. Ik denk dat het niet lang zal duren voordat hun plekje opgevuld wordt.
De meeste indruk maakte onze laatste aanwinst natuurlijk. Zo mager en dan zo trouw, want dat is ze.
Ze ligt het meerendeel van de dag in de mand. Niet omdat ze te zwak is, maar omdat dit waarschijnlijk het fijnste is met al die uitstekende botten. In de mand ligt een heerlijk zacht gedoneerd dekbed, ik snap het ook wel dat ze daarvoor kiest.
Maar toch, als de honden bij het hek blaffen komt ze ook al in beweging. En als één van ons thuiskomt worden we al door haar begroet.
De rest is wel inmiddels alweer op de terugweg als zij nog aan moet komen, maar ze komt wel.
We worden regelmatig voorzien van likjes en als je langs haar loopt tikt haar staart hard tegen de zijkant van de mand. Natuurlijk stop je dan en geef je haar even lekker de aandacht.
En als je die niet geeft komt ze die zelf wel halen.
We hebben alleen nog een klein dillema, ze heeft nog geen passende naam. Het is een lieve grote dame. Wie weet er iets passends?
Kelly
BeantwoordenVerwijderen