Wat je ziet zijn allemaal rode vlekken lijkend op mazelen of rode hond wat het uiteraard niet is.
Maakt ook niet uit, de behandeling blijft hetzelfde namelijk geen behandeling. Er is niks meer tegen te doen dan uitzieken ondersteunt door paracetamol.
Vanmiddag kreeg ik een berichtje van onze nieuwe fosters dat ze dit weekend nog erg druk waren, maar vanaf maandag wel een hondje konden opvangen.
Net op dat zelfde moment krijg ik een ander berichtje van iemand die in overleg met ons een pup van straat zou halen zodra er een foster was. Een pupje van een maand of vier die op straat zwierf en sinds een week buiten gevoerd werd. Door een handdoek over hem heen te gooien en hem op te pakken is de hond gevangen. Eenmaal in de auto bleek hij helemaal zo schuw niet.
Doordat de fosters nu niet per direct konden opvangen hadden we voor een paar dagen een plek nodig. Dat kon wel bij ons. En zo kwam deze kleine jongen gezellig de rest begroeten.
Vanavond had ik overleg met het bestuur van onze stichting. Dit duurde behoorlijk lang maar dat was ook nodig. We waren met wat nieuwe mensen waarmee we meteen goede afspraken mee hebben kunnen maken.
Youri was met mij meegereden, die had ik bij zijn vriendin afgezet. Om 22.15 waren we klaar en kon ik hem ophalen.
Onderweg was het druk. We zagen veel geparkeerde auto's en rijen mensen bestellingen doen bij de trukdipans. Een truk di pan is een soort snackbar in een kar en ontzettend populair onder de lokale mensen. De truk di pans mogen pas na 21.00 uur open. Dan heb ik altijd allang gegeten, nu ook maar Youri lustte nog wel wat. En eigenlijk wilde ik het zelf ook wel eens proberen.
Je hoort er zo veel mensen over en ik ben er gewoon in de drie jaar dat ik er woon nog nooit geweest. Daar moesten we dan maar eens verandering in brengen.
We hebben ons tussen de voornamelijk lokals gevoegd en een bestelling gedaan.
Wat je krijgt zijn foambakken met friet, sla en vlees.
Er is genoeg keuze.
Er liep ook een straathond tussen alle mensen door. Ik snap hem wel, hier valt genoeg te halen.
We kunnen vanaf vandaag de truk di pan van de bucketlist afstrepen.
Had ik in die drie jaar dat ik hier woon en niet geweest was wat gemist? Mmm nee, zo bijzonder vond ik het nou ook weer niet.
Door onze late thuiskomst en Maud al op bed lag hebben we nog niet met elkaar de namen voor de magere hond kunnen doornemen. Geen naam dus nog, morgen gaan we in de herkansing.
Wat grappig! Ik kwam via een FB pagina/groep ineens op je blog. Ging er doorheen scrollen, zie ik ineens mijn vriend op de foto staan! haha. Wat een toeval! Hij is diegene die zo nonchalant staat te wachten bij de Trucki Pan. haha..
BeantwoordenVerwijderenHaha, en wist je ook dat dit zijn plannen waren? 😉
Verwijderen