Op zondag geef ik geen garantie hoe laat ik wakker ben. De wekker stond deze keer voor een geplande vangactie. Die hele magere hond die van de week gespot werd bij een rotonde zou vandaag gevangen worden. Tenminste, dat was de bedoeling. Maar zo makkelijk ging dat niet.
We zijn begonnen met de vangkooi. Alleen daar trapte deze dame niet in. Ze kwam eigenlijk niet eens in de buurt, dus dat werd hem niet.
Over op plan b, de tranquigel of te wel slaapmiddel. Dat hebben we in een lekker plakaat natvoer gedaan en werd met smaak opgegeten. Daarna is het altijd wachten totdat het middel voldoende ingewerkt is en de hond diep genoeg in slaap is.
De plek waar de hond zich bevind is een rijkelijk groen stukje. Ze heeft een soort hut gecreëerd midden in het groen. Daar was ze na het eten ook ingelopen. Hoe ze lag en hoe groot het er was konden we niet zien. Na een kwartiertje gingen we die kant uit, maar tot onze verbazing was er geen hond.
We waren met z'n vieren en hebben met z'n allen het gebied uitgekampt, maar we zagen haar echt nergens meer. Het groen stond te hoog om haar te zien liggen.
Helaas is deze poging dus mislukt. Zo zie je maar weer, zelfs met slaapmiddelen is er geen garantie tot succes. Van de week proberen we het gewoon nog eens.
Ik kreeg vandaag een update over James. De kleine lieve James heeft de reis prima doorstaan.
Hij heeft al een paar fijne wandelingen gemaakt en heeft zelfs een jasje gekregen tegen de kou.
Kleine James is maar een bofhond met zijn lieve baasjes.
Voor ons nieuwe wandelend skelet hebben we ook een naam bedacht. Ali van alligator.
Het is echt net een krokodil hoe die tanden op elkaar slaan. Overal waar eten is gaat ze in de verdediging. Dat is dus bij het voorraadhok waar het voer staat, bij de prullenbak en in de keuken.
De andere honden worden met een hoop tandengeklapper weg gejaagd. Het is dat je weet dat het niet kan, maar je zou denken dat haar kunstgebit los zit. Zo klinkt het.
De andere kiezen eieren voor hun geld en gaan wel aan de andere kant zitten.
Tijdens het klaarzetten van de brokken was dit het beeld. Aan de ene kant zat Ali en aan de andere kant in een rij opgesteld de rest.
Een beetje bescheten keken ze wel en helemaal eerlijk vonden ze het ook niet.
Ach het geklepper zal vast snel ophouden. Even doorbijten jongens, het komt goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten