Op éen na ligt alles binnen. Onze nieuweling ligt droog onder de overkapping op een zacht kussen.
Zo zacht kent ze vast niet, ze is er dan ook niet van af te slaan.
We hebben voor deze dame nog geen passende naam bedacht. Degene die haar gebracht had heeft chance bedacht. Ik weet het nog niet. Soms komt een naam pas na een paar dagen op, als je wat meer van het innerlijk van de hond ziet.
Op dit moment is ze zichzelf nog niet. Ze heeft echt moeten strijden om restjes voer en is zeer alert dat hetgeen wat ze heeft niet afgepakt wordt. Ze doet als er eten in de buurt is erg lelijk tegen de andere honden. Ze maakt hapbewegingen en snauwt. Ik hoop als ze straks wat aangekomen is en de ergste honger gestild is haar gedrag ook wat verbetert. Gelukkig is niemand onder de indruk. Wij niet en de honden niet. In plaats van er op in te gaan lopen ze er met een boog omheen. Je ziet ze denken, doe normaal, iedereen krijgt hier z'n bakje voer wel.
Ik ben vanmorgen ook nog even langs Jimmy gereden. Ik was toch wel heel benieuwd of dat hij nog steeds los liep en of hij nu het regende wel een droog plekje had. Het viel me reuze mee, want Jimmy en het andere hondje wat ze heeft lopen nog steeds vrij rond in de tuin. Zegt niet dat ik nu niet meer ga kijken, volgende week rij ik gewoon weer langs. Voor mij part doe ik dit een half jaar.
Vanmiddag had ik een Skype afspraak, maar eigenlijk ook de tijd nodig om alvast voorbereidingen te treffen voor het eten van de avond. We kregen visite en zouden gaan gourmetten.
Omdat dit uurtje het enige uurtje was dat ik nog thuis was, stond ik terwijl ik de huzarensalade aan het stampen was ook te facetimen met mijn zus. Kan prima. Een soort live cooking werd het.
Na het facetimen was het weer tijd om te vertrekken. Maud had een afspraak bij de opticien.
Die hadden we vorige week al gemaakt toen we er binnen liepen om eens naar wat monturen te kijken.
We zagen een leuke maar wilde eerst opnieuw een oogmeting laten doen voordat er glazen besteld zouden worden. We hebben hier meerdere opticiens, zelfs een Pearle waar wij nu toevallig uitkwamen.
Ze hebben allemaal de apparatuur om op te meten.
Het was maar goed ook. Het rechteroog was gelijk gebleven, maar links was van 0 naar -0,75 gegaan.
Eigenlijk vond Maud dit helemaal niet erg. Het is best lastig om maar éen oog met een afwijking te hebben. Het is vermoeiend voor je hersenen om maar aan één kant te moeten corrigeren. En nog veel vervelender, een aangepast glas in een bril is zwaarder dan een glas zonder aanpassing. Tenminste dat is hoe Maud het ervaarde. Nu beide glazen een aanpassing nodig hebben zal dit ook opgelost zijn.
Het is vanaf nu wel zo dat er ook twee lenzen nodig zijn. Twee in verschillende sterktes waardoor je goed moet opletten in welk bakje je welke lens doet. De bril is besteld en over 1,5 week kunnen we hem ophalen.
Snel weer terug naar huis waar ondertussen net de visite voor de deur stond.
We hebben heerlijk gegeten, maar ondertussen pingelde de telefoon. Berichtje na berichtje kwam binnen. Ik vind dat soms echt lastig. Je wilt er voor iedereen zijn, maar soms moeten de berichtjes echt even wachten. Praten in het echt gaat voor praten via de app.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten