Nu we nog aan deze kant van de wereld wonen en Maud nog niet in Nederland studeert, is dit het moment om deze droom werkelijkheid te maken. Ik heb mij zonder er heel lang over na te denken opgeofferd om mee te gaan. Ik kan slechtere bestemmingen verzinnen.
Dat het dan weer zo vroeg opstaan was is niet zo mijn ding, maar goed je kunt niet alles hebben.
De reis is zeer voorspoedig gegaan. Na een overstap op Miami kwamen om 16.00 uur de Bahama's in zicht.
Het is toch echt wel even anders om zonder echtgenoot te reizen.
Erik is wel gewend alleen te reizen, ik niet. Ik heb nog geen buitenlandreis gemaakt zonder hem.
Naar Nederland tel ik niet mee. Dat is zo bekend, zou niet best wezen als ik daar de weg niet ken.
Maar dit was wel even wat anders. Een soort van gezonde spanning was er wel.
Die was er helemaal toen ik de huurauto ophaalde. Ik heb me extra goed laten verzekeren, want we rijden hier links!
En dat betekent niet alleen je focussen op de andere kant van de weg, maar ook dat je stuur aan de rechterkant zit en bijvoorbeeld je knipperlicht niet links naast je stuur maar rechts zit.
Oei, dat is echt wennen. Ik heb ongeveer vier keer mijn ruitenwissers aangezet terwijl ik mijn knipperlicht wilde gebruiken. Niet handig en helemaal niet als je de strepen niet van de ruit kunt krijgen omdat blijkt dat de ruitensproeivloeistof niet is aangevuld. Dan rij je voor je gevoel al aan de verkeerde kant en heb je door een vuile ruit ook nog eens slecht zicht.
Gelukkig zit er een dikke sticker op de ruit van mijn auto die mij eraan herrinert dat ik links moet rijden.
De supermarkt op het eiland was bij onze aankomst al gesloten. We waren dus verplicht buiten de deur te eten. Dat hebben we op mijn verzoek redelijk vroeg op de avond gedaan, zodat ik er nog in het licht heen kon rijden. Me oriënteren waar ik zit en opletten op de weg is niet te doen.
Maud en ik zijn er uit gekomen. We hebben lekker gegeten en de eerste zonsondergang gezien. Er zullen er nog vele volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten