Om 8.30 werden we verwacht in een haventje waar onze boot klaar lag. We hadden voor vandaag een dagtocht gepland langs allemaal bijzondere eilandjes.
Er was voor vanmiddag regen voorspeld. We waren dan ook erg in twijfel wat we zouden meenemen.
We zouden nat worden van het snorkelen, maar mogelijk ook van regen. Door de wind die waaide en de wind die door de snelheid van de boot veroorzaakt zou worden kon het best nog wel eens koud worden. Ja ik weet het, koud in de Bahama's is misschien niet voor iedereen voor te stellen, maar wat was ik blij met mijn fleecejasje! Want het was echt fris. Niet eens door regen, want we hielden het droog, maar het water was berekoud. Ik ben alleen nog maar die heerlijk verwarmde Caribische zee gewend. Toen ik in dit water sprong stond mijn hart zes tellen stil. In die tijd kon ik bedenken wat ik zou doen, er in of eruit. Het werd erin. Ik heb deze tocht toch niet voor niks uitgekozen en betaald.
Onze eerste stop was bij een grot. Het heette de Thunderball grotto en het schijnt dat er een stukje van een James bond film in is opgenomen. We hebben gesnorkeld in de grot die van bovenaf verlicht werd door een gat in de rotsen. Prachtig, maar snel weer terug naar mijn handdoek. Wij waren trouwens niet de enige die het fris hadden. Er zaten ook mensen met een winterjas op de boot, ik bedoel maar.
Bij deze tour zat ook Pig beach, het echte varkensstrand wat je vindt als je Googled.
Natuurlijk hadden wij de luxe dat wij zondag al tussen de varkens beland waren. Maar varkens zijn varkens en die blijven grappig.
Wat trouwens niet grappig was is het verhaal wat de tourgide ons vertelde. Afgelopen zaterdag hebben ze 12 varkens dood gevonden. Ze waren vergiftigd. Ze hebben geen idee of dit opzet is geweest of dat ze iets gegeten hadden wat ze niet mochten hebben. Feit is wel dat zaterdag de eerste tour die er aankwam de rest heeft gewaarschuwd. Wel heel sneu. Er waren nu niet zo heel veel varkens meer over.
Bijdehand waren de overgebleven varkens wel. Zodra er een nieuwe boot aankwam stonden ze al in het water te kijken wat er te halen viel.
We zijn nog op een zandvlakte geweest die gewoon zo midden in zee lag.
Maar het hoogtepunt van deze reis waren de haaien. We wisten al dat dit een ijskoude ontmoeting zou zijn, maar warm worden doen we daarna wel weer. Als je zo'n kans krijgt dan moet je hem pakken.
Dus hopekee beide het water in om vervolgens toch heel veel bezig te zijn met de gedachte dat je handen niet voor hun bek mochten komen. Hoe doe je dat? Je moet bewegen om te zwemmen en die beesten komen zo ineens van achter langs je heen. Gelukkig heeft iedereen z'n tien vingers nog en zijn we allemaal een ervaring rijker.
De terugweg naar de haven was tegen de wind in. Met een powerboat die drie motoren van 300 pk achter zich heeft hangen ga je hard. Als dan de wind ook nog eens voor wat golfslag zorgt ga je niet alleen hard vooruit maar ook op en neer. Ik kreeg meteen vizioenen over het programma van Discovery Channel dat ging over de crabhunters in de Beringzee. Zij kwamen ook regelmatig in zwaar weer terecht en dan ging die boot ook van hot naar her. Terwijl ze dan aan kooien gevangen krab stonden te trekken moesten ze ook nog uitkijken dat ze niet overboord sloegen. Nou zo gek was het gelukkig ook weer niet. Ik zat vrij rustig op mijn bankje de klappen op te vangen. Ik ben alleen voorzien van een gratis facelift. Drie uur lang vol de wind in je bakkes heeft al mijn rimpels vervaagd. Waar dit allemaal nog eens goed voor is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten