Dit keer een trouwe blogleester uit Nederland die ons trouw dagelijks op de voet volgt.
Nu ze een aantal weken hier op familiebezoek is wilde ze ontzettend graag ook even komen kennismaken. Eens even kijken hoe het allemaal in het echt eruit ziet en natuurlijk even lekker knuffelen met de honden.
Maar we begonnen met een stukje wandelen, dat stond namelijk ook op haar wensenlijstje. Ze had een aantal keren gelezen dat ik best regelmatig met de honden wil wandelen, maar ik vaak handjes tekort kom. Hierdoor schuif ik het wel eens naar voren tot weer iemand zin en tijd heeft om met me mee te lopen. Deze dame vond het leuk om mij te helpen door mee te lopen zodat alle honden mee konden.
Alleen deze keer waren het er niet veel. Desi kon niet mee want dan zou ik een hele reeks loverboys achter me aan hebben, Abby is daar lichamelijk helemaal nog niet toe in staat en voor de pup is het veel te ver. Ik kon alleen Tico en Luna meenemen en dat had nou net wel alleen gekund. Maar maakt niks uit, we zijn gewoon lekker gaan wandelen.
Het was heerlijk groen en de honden hebben genoten.
De rest was natuurlijk super blij toen we eindelijk weer terug kwamen. Ze kunnen echt doen alsof we jaren zijn weg geweest, wat een onthaal.
Abby vond de visite prima. Iedereen die haar extra aandacht komt geven is wat haar betreft meer dan welkom. Eigenlijk kan ze er geen genoeg van krijgen.
Ook het pupje wat vandaag gelukkig, al is met een beetje lange tanden, weer wat gegeten heeft liet zich lekker knuffelen.
Ik heb als donatie een paar grote flessen chloor en allesreiniger mogen ontvangen. Superblij mee, dat kunnen we altijd gebruiken.
Terwijl ik zat te lunchen was er ineens een heel ander soort visite binnen. Ik heb in éen van de hoeken van het dak een nestje van de troepiaal. Het is trouwens wat met die nestjes. Die van de troepiaal zit er dan en dan die van het kleine vogeltje in de kerstkrans en ik heb ook nog een nest in de boom. Zal het iets te maken hebben met het feit dat er geen vogelkiller anders genoemd ook wel kat rond loopt?
Met een kat in huis hadden deze twee vogels nooit het lef gehad om kruimels van mijn aanrecht te komen halen.
Je schrikt wel als je aan komt lopen en je weet niet dat ze er zitten. Als ze ineens voor je neus naar buiten vliegen ben ik toch altijd geneigd te bukken. Slaat nergens op natuurlijk, maar ik ben nou éénmaal zo iemand die vogels alleen leuk vind op afstand.
Nadat iedereen zijn momentjes gehad heeft zat er vanavond nog eentje me aan te kijken alsof ze wat te kort gekomen was. Heb je ook zo'n medelijden??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten