Daar krijg ik vrijwel nooit post van en als ik dat wel krijg is dat vaak vanwege een wijziging.
Het ging over de kinderbijslag die wij op Curacao ook ontvangen.
Dit keer wilde ze een teken van leven. En teken van leven? Ik werd een beetje melig bij de gedachte.
Willen ze even met ons skypen misschien? Of zullen we op elk strand een melige selfie maken?
Ze zullen het bij de svb vast niet waarderen, dus hebben we ons maar gehouden aan de regels die zij aan ons voorstelden. Skypen zat daar niet bij helaas. We moesten met kinderen en paspoort naar een notaris of naar een Nederlandse ambassade. Nou ik ga echt niet naar een notaris. Als ik daar een acte van leven laat opmaken is de kinderbijslag ook meteen voor de rest van het jaar uitgegeven.
Het werd dus de ambassade. In een poepsjiek gebouw werden we ontvangen.
De persoon achter de balie heeft alles ingevuld, getekend en gestempeld en we konden weer gaan.
Buiten heb ik meteen mijn kinderen om zeep geholpen. De aankomende twee jaar is de kinderbijslag toch binnen.
De volgende die bijna om zeep was is dit kleine vogeltje. De eerste keer vliegles was geen succes.
Na wat gefladder eindigde hij in het zwembad. Maud heeft hem met het net uit het water gevist en had hem op de kant liggen. Binnen luttele seconden komt pup eraan, neemt hem in de bek en rent ermee weg. Maud gillend erachteraan. Die zag dit al helemaal mis gaan.
Door het gegil liet pup los en kon Maud het vogeltje weer veilig stellen. Dit keer in de kattenbench.
Daar heeft het een tijdje liggen bijkomen.
We wisten waar het nest van deze kleine was. Daar hebben we hem in terug gezet.
We hielden een beetje in de gaten of mamavogel haar kleine nog wel zou komen ophalen.
In de namiddag hebben we nog een keer in het nest gekeken, maar toen was het leeg.
Ik denk dat de tweede vliegles beter is verlopen.
Telkens als we langs de tuinset liepen roken we een enorm onaangename lucht. Zo eentje van iets in ontbinding. Hetgeen hoeft dan nog niet eens heel lang dood te zijn, het rottingsproces gaat in deze warmte keihard. Het is wel altijd even zoeken waar het dan vandaan komt.
Maar als het maar vies genoeg is blijf je wel zoeken. Uiteindelijk vonden we een aangekloven blauw blauw in de mand van de pup. En deze was niet van gisteren, tot leven wekken en in een bench te rusten leggen was wat overbodig. Maar deze half aangevreten onthoofde blauw blauw verklaarde een hele hoop. Een blauw blauw is een voor honden giftige hagedis. Pup was natuurlijk de afgelopen dagen wat lusteloos en at slechter. Ik denk nu dat ik weet waar het door kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten