zondag 20 december 2015

Update Boris

Het is raar en stil zonder Boris en Saar.
Beide hadden toch hun manier van aanwezig zijn. Saar was altijd heel blij als je langs haar liep.
Dan kwispelde ze hard. Dat hoorde je dan slaan op de grond of op de bank waar ze zo ontzettend graag lag.
Boris was 's morgens altijd ontzettend blij als hij mij zag. Dan ging hij piepen van blijdschap en draaien van geluk. Nu was het vanmorgen een stuk minder uitbundig toen ik de slaapkamer uit kwam.
Natuurlijk waren Binky en Vera ook blij mij te zien, maar toch is dat anders.
Boris heeft de reis ontzettend goed doorstaan. Hij was rustig en zat op het oog relaxt in zijn bench toen hij bij de balie bijzondere bagage werd opgehaald 
Zijn nieuwe baasje was dolblij hem in ontvangst te kunnen nemen.
Wat ik zo geweldig leuk vond is dat ik niet alleen een heel lief baasje voor Boris heb weten te vinden, maar ook een hele lieve vluchtbegeleider. Hoe lief is het dat ik vanmorgen door haar gebeld werd en zij mij vertelde hoe het was gegaan! Echt blij mee.
Door het nieuwe baasje werd ik al al vrij snel op de hoogte gebracht hoe Boris het in huis deed. 
En dat was eigenlijk boven verwachting goed! Hij maakte al snel een verkenningsrondje door het huis.
Het duurde even voordat hij doorhad dat hij zijn behoeftes moest doen als ze buiten liepen. Niet dat hij het binnen deed, maar in eerste instantie ook niet buiten.
Hij was natuurlijk bij mij gewend dat hij naar binnen en naar buiten kon lopen wanneer hij wilde.
Het duurde even, maar aan het eind van de dag had hij dan eindelijk buiten een grote plas gedaan.
Alles gebeurd nog even in de afgesloten tuin zodat hij daarna langzaam kan wennen aan het straatbeeld en het verkeer.
Het tuinhuisje vond hij wel interessant.


Een beetje sip kijkt hij hier wel, maar toch maakt hij al grotere stappen dan ik had durven hopen.
Hij duikt niet constant weg en verstopt zich niet. Iets wat hij de eerste dagen bij ons wel deed. Toen lag hij onder de auto en kwam gewoon niet.
Ik ben natuurlijk opgelucht, dit geeft rust. Nu kunnen we ons focussen op een volgend project.
Vanmiddag heb ik opnieuw de tekst en foto's van Vera online gezet. Zo mooi als Boris het heeft, dat gun ik Vera ook zo. Samen met poes hebben we het stukje geplaatst.


Poes deed iets minder actief mee dan ik. En dat terwijl poes het meeste last van Vera heeft. Vera wil nog wel eens vervelend doen naar poes. Misschien keek poes toch met één oog stiekem mee of ik Vera echt wel online zette. Nu maar hopen dat zich iemand voor haar meldt.
Dan ga ik met alle liefde weer alle papieren in orde maken, benches regelen, entingen verzorgen enzovoort. Kan me niks schelen, moet toch ergens moe van worden!





Geen opmerkingen:

Een reactie posten