Het was immers vandaag ook 5 december. Pakjesavond of voor de jonge kinderen pakjesdag.
Vanmorgen vroeg werd er nog gevraagd of wij nog iets bijzonders zouden gaan doen.
Geloven doen ze al jaren niet meer. In Nederland vierden we het nog vrolijk mee met de wel gelovige neefjes en nichtjes. Hier is het echt niet meer dan een normale zaterdag.
Ik opperde nog dat het misschien leuk was om te gaan bowlen, maar dat was nog voordat ik Boris goed bekeken had.
Onze standaard gewone zaterdag dat in het teken zou staan van voorbereidingen voor het feestje van Youri werd een zaterdagmiddag vullend programma in de dierenartspraktijk.
Boris zijn balzak bleek namelijk nog meer gezwollen te zijn. Zo erg dat de huid begon te knappen en er wondjes ontstonden op de balzak. Ook begon de hechting door te sijpelen.
Er stond te veel spanning op. Er moest iets aan gedaan worden en wel nu!
Snel een broodje gegeten want dit kon nog wel eens even gaan duren.
Daarna Boris opgepakt en meegenomen.
Hij had namelijk niet zo'n zin om mee te gaan. Hij had ook een gewone relaxte zaterdag in gedachte.
In de auto was het wel weer oke. Autorijden op zaterdagmiddag is eigenlijk best leuk. Wist hij veel waar we heen gingen.
Ook bij de dierenarts raakte hij niet direct in de stress.
Bij het openen van de al bestaande incisie kwam meteen vocht naar buiten. Bij druk zetten op de balzak kwamen er dikke bloedklonters. Dit was niet goed. Al die tijd sinds de operatie heeft er waarschijnlijk ergens een klein bloedvaatje liggen druppen.
Om te zien waar moest alles goed schoongemaakt worden. Het werd er niet duidelijker op.
De boosdoener was niet in de buurt van de incisie. Waarschijnlijk in de balzak en dat is niet zo even op te zoeken en te hechten.
Door de enorme spanning die de balzak heeft moeten doorstaan was het maar de vraag hoe die het zou overleven. Er was een kans dat die zou afsterven. Ook was er ontsteking in de balzak.
Al met al werd er een drastisch besluit genomen. De balzak werd verwijderd.
Sorry mannen, ik snap dat het pijn doet om dit te lezen. Dat deed het bij ons en bij Boris ook.
Hiermee was wel het bloedende vat weggeruimd en ook tevens de ontstekingsbron.
16.30 konden we hem weer in de auto leggen.
Poeh, dat was me het middagje wel. Iets anders dan ingepland, maar zulke spoedjes gaan natuurlijk altijd voor. Dan maar iets minder spik en span in huis morgen.
We gaan Boris maar even flink in de watten leggen, dat verdiend hij wel!
De wond zou voldoende genezen moeten zijn voor zijn reis naar Nederland. Daar is gelukkig genoeg tijd voor. Mits er geen complicaties optreden natuurlijk, maar daar gaan we maar niet van uit.
Pieter, dank je wel voor je tijd en energie die je er weer ingestoken hebt!!
Ik heb mezelf maar getrakteerd op een chocoladeletter. Zo was het toch nog een beetje 5 december.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten