Als ik terug kijk zie ik een mooi maar vooral bijzonder jaar.
En dan doel ik tot wat ik voor de honden heb kunnen betekenen.
Eind 2014 kwam Brownie bij ons in huis. De eerste echte fosterhond die in erbarmelijke toestand van straat kwam. Op dat moment had ik niet kunnen bedenken hoeveel honden er na hem nog bij ons zouden verblijven!
Via het blog heb ik jullie op de hoogte gehouden van het moment van vinden tot aan het moment dat ze naar hun forever home vertrokken.
Sommige honden hebben bij een ieder een enorme indruk achtergelaten. Denk aan Jack en aan Boris.
Voor deze honden kwam onze hulp net op tijd. Een dag later had al te laat kunnen zijn.
Ook Vera die nu nog bij mij in fostercare zit kwam van ver. Het is en blijft onbegrijpelijk hoe mensen hier met dieren in zijn algemeenheid omgaan. Gelukkig geldt dit niet voor alle bewoners van het eiland en heb ik mogen ervaren hoe ik door lokale mensen blij ontvangen werd.
Er is dus nog hoop. Deze hoop maakt dat we doorgaan met waar we mee bezig zijn.
Dat we in het jaar 2016 ons weer volledig zullen inzetten voor de honden die ons het hardst nodig hebben.
Dit jaar heb ik in totaal 36 honden gefosterd. Dit waren 26 pups tussen de vijf weken en vijf maanden en 10 volwassen of jong volwassen honden.
Op Vera en de drieling na is er voor elke hond een passend forever home gevonden.
Telkens weer was er dat afscheid. Afscheid wat de ene keer makkelijker was dan de andere keer.
Hoe langer een hond bij ons was hoe moeilijker het afscheid. En juist de honden die er zo slecht aan toe waren, en die ook het meest dankbaar waren, woonden hier het langst.
Er zijn heel wat tranen gevloeid. Niet alleen bij een afscheid, maar ook bij honden bij wie we de keuze moesten maken om ze in te laten slapen. Zo verdrietig, omdat vaak met de juiste zorg de hel waarin ze verkeerde niet nodig was geweest. Maar op dat moment was deze keuze de enige juiste. Langer laten lijden zou oneerlijk zijn geweest.
Gelukkig hadden we meer succes verhalen dan treurige berichten en dat is maar goed ook.
Ik ben ook maar een mens met maar 1 hart. Soms na zo'n moeilijk moment zat ik er even helemaal doorheen. Door het van me af te schrijven kon ik met iedereen mijn gevoel delen.
Er werd altijd veel op gereageerd wat me erg goed deed en nog steeds doet.
Soms heb je even dat steuntje in de rug nodig.
Gelukkig krijg ik die thuis natuurlijk ook. Erik staat volledig achter hetgeen wat ik voor de honden doe en gaat ook regelmatig mee op pad. Ook de kinderen zijn in mijn passie meegenomen.
Ze zijn er als er geholpen moet worden met teken plukken, maar spelen ook met de honden wat ze helpt in het socialisatieproces. Er zijn ook heus wel eens momenten dat ze het zat zijn.
Als er iets stuk gebeten is door puppy's of als ze in een plasje staan. Maar gelukkig zijn deze baalmomenten maar van korte duur, want eigenlijk zijn al die puppy's gewoon ook reuze schattig.
Het was hartverwarmend om te zien hoeveel mensen gereageerd en gehandeld hadden na mijn oproep tot het sturen van speeltjes. Er werden grote hoeveelheden hondenspeeltjes en benodigdheden naar oma gebracht of gestuurd. Geweldig! Op een paar dingen na is alles tijdens de afgelopen markten verkocht. Met dit geld kunnen er weer meerdere honden geholpen gaan worden.
Mijn dank gaat ook naar de mensen die mij financieel gesteund hebben. Soms waren het bekenden, maar ook voor mij onbekende lezers hebben een donatie gedaan. Heel veel dank hiervoor!
Zonder geld staan we nergens. Elke hond die binnen komt kost geld. Het eerste wat we doen bij het vinden van een hond is naar de dierenarts rijden voor een check up. Soms was dat op een doordeweekse dag op een normaal tijdstip, maar merendeel viel het in het weekend of 's avonds laat.
Heel blij ben ik dan ook met onze dierenarts Pieter de Geus die telkens maar weer tijd maakte om de hond te kunnen bekijken. Soms volgde direct een spoedoperatie zoals bij Emma waar een stuk endeldarm uithing, maar meestal gingen we met een zakje medicatie naar huis en konden we starten met het fosterproces. Het geven van medicatie is één, maar het geven van liefde is van een veel groter belang. Heel veel honden hebben het vertrouwen in de mens verloren. Het mooiste deel van het fosterproces is als ze je eindelijk vertrouwen, dat ze genieten van aandacht en niet meer wegduiken.
Als het vertrouwen geheeld is komt de rest ook goed. We zagen het bij alle honden.
Om dit jaar mooi af te sluiten heb ik een foto van Boris. Boris doet het zo ontzettend goed in Nederland! Een week na aankomst loopt hij al aan de riem buiten en gaat hij mee op visite tijdens kerst. De kinderen kunnen hem aaien en hij loopt zonder stress door het huis.
Daar doen we het voor. Dit geeft nieuwe energie om vooral door te gaan!
Mijn goede voornemen is hierdoor voor 2016 gezet. Ik wens iedereen alvast een hele fijne jaarwisseling en een gezond en diervriendelijk 2016!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten