We gingen namelijk met vrienden naar klein Curacao. Klein Curacao is een onbewoond eiland op een vijf kwartier varen hier vandaan. Het zand is er bijna wit en de zee helderblauw.
Met wat geluk komen er dolfijnen je reis begeleiden en zie je schilpadden als je gaat snorkelen.
Maar eerst het hele ochtendritueel voordat we weg konden. En dan bedoel ik niet een sessie ochtendgymnastiek, maar het zorgen voor de beestjes.
Wat zo lekker is aan het wonen van hier is dat de honden heerlijk in de tuin kunnen blijven.
Ze kunnen niet weg en houden de boel mooi in de gaten. Als we in Nederland een lange tijd weg gingen was er toch altijd weer de vraag, hoe doen we dat met de hond? Kunnen we hem meenemen? Of zullen we iemand vragen die hem even wil laten plassen?
Dat zijn dingen waar we nu niet over na hoeven te denken.
We hadden alles al ingepakt klaar staan, met twee items boven in de tas.
Zonnebrand om nog voor vertrek vast de eerste laag aan te leggen en primatour vanwege de onstuimige zee.
Nu nog even de honden eten geven en klaar. Alleen zo makkelijk ging het niet. Nou ja, makkelijk wel maar Jack at niet. Hij wilde zijn eigen bak niet hebben en dook in die van Luna. Luna vond dat prima en ging aan die van hem verder. Maar na een paar happen hoefde Jack niet meer.
O nee, wat is er aan de hand? En nu net nu ik echt de hele dag weg zou zijn.
Geloof me, je gaat dan niet met een fijn gevoel de deur uit. Maar zo accuut dat ik direct actie moest ondernemen was het ook niet. Dus op naar de boot.
De heenweg naar klein Curacao is tegen de wind in en dus ook tegen de golven in. Golven van 1,5 a 2 meter hoog zijn best pittig en daar kan niet iedereen tegen.
Vandaar dat iedereen preventief aan de primatour was gegaan. Toch was dat niet voor iedereen voldoende en werden de vissen verblijd met een voorgekauwd ontbijt.
Maar als je er dan eenmaal bent, dan ben je de reis al weer snel vergeten.
Heb ik teveel gezegd? Wit strand en blauw water. En een koperen ploert die de hele dag staat te branden. Smeren, smeren, smeren dus en helaas bleek dat niet voldoende. Ondanks onze factoor 50 zijn we nog steeds verbrand.
De terugweg is een stuk rekaxter. Dan vaar je met de golven mee en heb je veel minder deining. Dit was dan ook voor iedereen vol te houden.
Thuis heerlijk gedoucht, al het zand overal verwijderd en mezelf goed in de aftersun gezet die hier standaard in de koelkast staat. Het duurde wel even voordat ik de deining uit m'n hoofd en lijf had. Terwijl ik bij de koelkast stond had ik het idee nog heen en weer geslingerd te worden.
En ja, ik was volledig nuchter!
Jack liep heerlijk rond te stappen. Gelukkig maar. Ik was toch een beetje huiverig hoe ik hem na vanmorgen aan zou treffen.
Ik wilde hem hoe dan ook nu aan het eten hebben en wilde hem vers vlees geven.
Ik wist alleen niet of zijn darmen dat wel zouden kunnen verdragen.
Ik werd getipt door iemand dat één van mijn facebookvrienden haar honden dagelijks vers vlees geeft. Ik ben haar dan ook om raad gaan vragen.
En hoe gaaf is het dan dat je uitlegt hoe en wat en dat ze in de auto springt om vervolgens vlees te komen brengen. Mascha, top echt! Dank je wel.
Jack vond het heerlijk! Nu hopen dat hierdoor ook z'n diarree minder wordt.
Top!
BeantwoordenVerwijderen