Extra zorg en een verrassing

Het was gisteren een volle dag.

Jack, de witte hond had zo de nodige zorg nodig. Maar ook mijn zus moest op tijd naar Hato gebracht worden, er was tennis voor Youri en mij en in de avond was er dan eindelijk het concert van Nick en Simon.

We wilden heel graag vooraan staan, maar wisten niet zo goed hoe laat we er dan zouden moeten zijn.

Om 20.00 uur zou de deur open gaan. Wij kwamen aan om 19.15 en wat denk je??

We waren de eerste. 

Dat hoef je in Nederland niet te proberen, dan staat het drie kwartier van te voren al drie rijen dik.

Het duurde nog wel een tijd voordat het daadwerkelijke concert begon, maar het was meer dan de moeite waard.

Vanmorgen was het even spannend hoe we Jack zouden aantreffen in zijn hok. Gisteravond was hij nog zo zwak dat hij zijn urine liet lopen op de plek waar hij lag.

Vanmorgen lag hij op een andere plek, hij was dus in beweging geweest.

We hebben alles open gezet zodat hij zelf kon beslissen wat hij wilde.

Het duurde niet lang voordat hij kwam aanwaggelen om vervolgens bij ons te gaan liggen.

Tranentrekkend is het gewoon. Er is hem zoveel leed en ellende aangedaan en toch voelt hij het goede van de mens nog en zoekt gezelschap. We hebben een heerlijk bedje voor hem gemaakt zodat hij met z'n uitgemergelde lijf niet op de stenen hoeft te liggen. Zo komen de oude dekbedden uit Nederland heel goed van pas.

Vanmiddag heb ik mijn zus weer opgehaald uit het hotel. Ze hadden nog een verrassing voor ons. 

Er was namelijk een collega van mijn zus die flink ingekocht had voor de fosterhondjes. 

Dat zijn nog eens leuke verrassingen! Niet alleen de fosterhondjes vinden dit leuk. Tico en Storm waren ook erg gecharmeerd. Storm had zo zijn zinnen op een tennisbal gezet.

Dank je wel Monique van Putt. Hier zijn we heel blij mee!!

Jack hebben we in de loop van de dag nog een keer gewassen. Zo konden we de dode teken van hem afspoelen. En nog zijn er teken die vast blijven zitten. Die halen we dan met een pincet weg.

Iedere keer weer een momentje. Jack wordt steeds witter.

Iedereen is bezorgt en betrokken. Na zijn wasbeurt wordt hij lekker vertroeteld en afgedroogd door Maud.

En om op krachten te komen krijgt Jack een aangepast voedingsprogramma. Telkens kleine beetjes voer en speciaal voor hem gemaakt. 

Kip gekookt in kippenbouillon met witte rijst. Het gaat er goed in.

Morgen halen we lever voor hem. 

Na de eerste kritische 24 uur heb ik er wel goede hoop in dat het goed gaat komen. Het heeft z'n tijd nodig, maar Jack is de wil om te blijven leven gelukkig niet verloren.