Elke toerist moet daar toch geweest zijn. En wij brengen ze en mochten dus ook weer.
Joepie, weer gegrild worden op de dorre vlaktes. Het is er altijd bloedheet, maar wel de moeite waard.
Ik ben een watermens. Als kind zwom ik altijd meer onder water dan erboven.
Helaas door een medische oorzaak kan ik niet duiken, maar snorkelen is wat mij betreft net zo mooi.
Ik heb respect voor de zee. Sluw en onvoorspelbaar is wat hij kan zijn en daar weet ik alles van.
Bij de boca's slaat de zee op de rotsen. Met een geweldig kabaal hoor je het water bijvoorbeeld in een grot tegen het gesteente aan slaan.
Hoe meer wind hoe mooier en spectaculairder. Boca pistol is mijn favoriet. Door een gat wordt het water omhoog gespoten.
Geeft natuurlijk mooie plaatjes.
Het hele gat is niet eens te zien. Zo veel water komt er door omhoog.
Nog even poseren bij een wat rustiger punt. Links van mij niet op de foto zichtbaar is de natural bridge.
Een brug die gemaakt is door de zee. Het was ooit een stuk rots, is het eigenlijk nog steeds, waar de ze er een stuk uit heeft geslepen waardoor er een soort brug is ontstaan.
Op Aruba hadden ze ook zo'n brug, maar helaas is die ook weer door het water in elkaar gestort.
Vergis je dus niet in de kracht van water.
Morgen gaan we het water vanaf een andere manier bekijken. We zoeken meer het mooie en lievelijke van de zee op en gaan op zoek naar tropische vissen en koraal.
Is kijken wat onze logees daarvan vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten