Stand by

Het is soms even omdenken als je visite hebt. De visite heeft vakantie, wij helaas niet.

De gewone dingen gaan hier wel door. Zo moet ik m'n boodschappen blijven doen en van m'n was tien dagen opsparen word ik ook niet vrolijk.

Gelukkig hoefden we vandaag geen poep te ruimen. De rijst met kip heeft bij Storm z'n werk gedaan.

Er zat al weer iets meer leven in.

Ik haal mijn ontspanning uit mijn wekelijkse tennislessen. Ik vind het dan ook erg prettig om die te kunnen blijven doen.

Vandaag had ik weer een les. Het waait inmiddels iets minder hard dus de ballen gaan nu wat vaker heen en ook weer terug over het net. Minder wind is dan meteen ook een warmer gevoel van temperatuur.

Dat is dus behoorlijk zweten in zo'n les. Ik ga daarna ook altijd direct door naar huis voor een douche en schone kleren. Ik wil in die staat echt niet gezien worden in een winkel of iets dergelijks.

Vanmiddag kreeg ik een berichtje of dat ik stand by kon staan voor het opvangen van een moederhond met pups. Een pup was gisteren al geboren. Moederhond lukte het niet om ook van de rest te bevallen.

Uiteindelijk zijn er maar twee pups geboren en was de rest niet meer te redden. Ik hoefde toch niet te fosteren. Zo sta je klaar en zo is het toch niet nodig. Kan allemaal hier. Mijn zus had het wel leuk gevonden. Die lijkt het nog wel interessant als ze deze week nog een keer meemaakt dat we een hond van straat redden. Helaas of misschien wel gelukkig gaat dit niet op bestelling en weet ik nooit wanneer er iets op ons pad komt.

Op Facebook kwam er vandaag wel een melding voorbij van iemand die vier uitgemergelde pups in een rooi vond.

Die persoon heeft er vervolgens twee meegenomen en twee laten gaan. Ik kan echt niet bedenken welke goede rede die persoon had om de andere twee te laten zitten! Ze zien er allemaal even slecht uit en zouden het niet lang meer redden.

Gelukkig zijn er genoeg dierenvrienden op het eiland die net zo verbolgen waren en met elkaar werd er gekeken wanneer de andere twee gered zouden kunnen worden.

Ik had helaas een vol middagprogramma en kon niks betekenen.

Ik weet dat er inmiddels één is gevangen en voor de ander een vangkooi moet komen.

Misschien kan ik morgen bijstaan, maar vanmiddag moest ik zoonlief weer ophalen.

Zijn kamp op klein Curacao zat er al weer op. 

Het was net de intocht van Sinterklaas zoals we op de kade de boot stonden op te wachten.

Ik ben natuurlijk allang gespot, maar als je 13 bent zwaai je niet naar je moeder. 

Vele rood verbrande gezichten kwamen van de boot. Gelukkig heeft mijn zoon zijn UV shirt gedragen. 

Alleen een rode neus heeft hij er aan overgehouden, dat is nog te overzien.

Tuurlijk was het stom, waren de spelletjes kinderachtig en het eten maar mwah.

Maar dat is allemaal schone schijn. Stiekem was het natuurlijk geweldig. Maar ook dat zeg je niet als 13 jarige.