Er lag nog het één en ander te wachten op rustigere momenten.
Zo moest ik nog mijn nieuwe pasje ophalen bij de bank.
Erik werd een tijd geleden vanuit Nederland gebeld dat zijn ING pas geblokkeerd was.
Ik werd niet veel later gebeld door de rbc bank ( één van de plaatselijk banken hier) dat mijn pas geblokkeerd was.
Gelukkig had ik dus nog mijn ING en had Erik nog een werkende RBC. Maar het is toch wel handig om zelf de zaakjes op orde te hebben.
Vanmorgen dus een uitstapje naar het hoofdkantoor van de RBC. Geen idee waar ik in het gebouw moest zijn, maar daar is de security voor. Ik moest in een rij bij een balie gaan staan.
Daar werd uit een grote doos mijn nieuwe pasje getoverd. Alleen deed die nog niks, hij moest eerst geactiveerd worden. En daar moest ik weer voor in een andere rij aansluiten.
Omdat het allemaal niet geweldig klantgericht gaat werd mij wat aangewuifd. Zo van daar ergens moet je zijn. Er waren meerdere mogelijkheden en uiteraard zat ik bij de verkeerde.
Omdat een andere wachtende de baas erbij had laten halen om zijn beklach te doen over de traagheid van de service, kon ik meteen vragen of ik wel goed zat.
Nee dus, verkeerde rij. Mocht ik in een andere rij weer wortel schieten. Ik had het kunnen weten natuurlijk. Echt, er is geen instantie waar het wel snel gaat. Ik was helaas mijn boek vergeten. Volgende keer beter. Maar ik kan weer pinnen voor zolang dat het duurt.
En dan Jack natuurlijk. Er zijn zoveel mensen met hem begaan dat het wel zo eerlijk is om dan ook elke dag even een kleine update te geven.
Jack gaat goed. We zien hem dagelijks stapjes erbij maken. Liet hij de eerste dagen nog alles over zich heen komen, vandaag was er wat verzet bij het geven van de medicatie. Ook probeert hij koekjes en brokken van de andere af te pakken. Dat hij voedselgefrustreerd is is natuurlijk niet raar.
Als je zo veel honger hebt geleden pak je wat je pakken kan. En dan is het hier nog lekker ook, dat is helemaal mooi meegenomen. Alleen hebben we meer voedselgefrustreerden die dat dus weer geen goed plan vinden. Tijdens de eetmomenten is mijn taak dan ook orde houden. Geen gejat, geen geklier, als je klaar bent kan je aan de zijlijn wachten op de rest. Ik ben net zo'n verkeersregelaar.
Halt, stop, hier niet verder, daar wachten. En met een beetje mazzel zit er misschien nog een heel klein restje in de bak. Heel klein dan.
Mijn zus en mijn zwager zijn ook heel erg van de dieren. Zij hebben zelf twee honden en die komen niks te kort. Zo ook niet hun katten en paarden. Als je voor dieren kiest dan zorg je daar hun hele leven lang voor. Dat is hoe ik erover denk en ook hoe zij erover denken. Bij het zien van de foto's van Jack waren ze beide tot de conclusie gekomen dat ze wilden helpen. Ze hebben besloten om de dierenarts kosten van Jack op zich te nemen. Echt super! Dank je wel Olga en Ray!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten