Het is wonderbaarlijk wat liefde en zorg met een graatmagere hond doen.
Vanmorgen was hij weer erg blij ons te zien. Hij ligt 's nachts in het hok achter in de tuin.
Niet dat ik bang ben dat hij weg loopt, maar ik maak me wel zorgen om zijn onstabiliteit.
Als hij denkt dat hij uit het zwembad kan drinken en er dan in valt is het over. Hij heeft absoluut de kracht niet om daar zelf uit te komen. En dan nog, zelfs Storm lukt dat niet.
Jack geniet van alle aandacht en als je hem dat niet geeft komt hij het al halen.
Zo kwam hij vanmorgen gezellig bij ons op de bedjes liggen.
Maud verzorgt hem erg goed en dat voelt hij natuurlijk. Bij haar kwam hij dan ook ongeveer op schoot zitten om een paar likjes te geven. Zo lief.
Vanmiddag zijn we weer gaan plukken. Nu waren zijn poten aan de buurt. Vooral tussen de tenen zaten nog teken vast. Maud is flink in de weer geweest en om 14.00 kwam het sein TEEKVRIJ!
Een heugelijk moment wat gevierd werd met een lekker stuk gedroogde kip.
Natuurlijk mochten de andere honden ook delen in de feestvreugde.
Nu is het een kwestie van aansterken. Jack wandelt door de tuin al is het nog kort, heeft al even met een tennisbal in zijn bek gelopen en is in de keuken als er eten bereid wordt. We zien mooie stappen voor uit.
Hij krijgt dagelijks medicatie tegen de karpattenziekte, extra ijzertabletten en vitamine K. Maar hetgeen waar hij het meest van geniet is vitamine L(ove). Go Jack!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten