Ik weet nu al dat ik niet iedereen ga zien en spreken die mij graag zou willen ontmoeten.
De tijd is te kort of gaat te snel, het is maar net hoe je het ervaart. Maar wat niet in levende lijve uitgevoerd kan worden, kan altijd nog via Skype, Facebook of via andere mogelijkheden.
We kunnen ook niet alleen maar op visite, dan lopen we onszelf voorbij. Een trip naar Nederland is ook ontspanning en daar hoort winkelen bij.
Er wordt hier nog wel eens geklaagd dat alles duur is. Dat is zeker op bepaalde vlakken wel zo, maar niet wat betreft voeding en kleding.
In de supermarkt lopen is voor mij hier heel gevaarlijk. Al slippend glij ik langs de rekken. Uitkijkend dat ik niet onderuit ga door mijn eigen kwijl. Wat is hier veel, wat is het goedkoop en wat ruikt het lekker!
Als ik langs de vers brood afdeling loop bekruipt me toch wel een gevoel van gemis. Al die heerlijke verschillende soorten brood, broodjes en banketproducten.
Maar ondanks dat weegt dat niet op tegen het genot van het leven op Curacao.
Her en der worden wat artikelen aangeschaft wat straks mee terug gaat naar Curacao. Natuurlijk kan ik de ook de hoek met dierenbenodigheden niet voorbij lopen. De honden hebben ook recht op hun kwijlmomentje.
Dit is een klein deel van de collectie. En dan bedoel ik niet de collectie in de winkel, maar nu bij mij in de koffer.
Het woord koffer wordt hier trouwens regelmatig uitgesproken. Vooral in zinnen samen met het woord zwaar of vol. Iedere koffer mag maximaal 23 kilo wegen. En dat dan keer drie. Het lijkt heel veel, maar je zit er zo aan. Bij elke aankoop is het dan ook de vraag of het er nog wel bij kan.
We zullen het zien. Maar alle hondenspulletjes gaan mee, al blijft er iets anders voor achter in Nederland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten