Gisteravond was het helemaal zoals we hoopten dat het zou zijn.
Een avond van theater en muziek waarbij Nick en Simon alle hoogtepunten uit hun carrière de revue lieten passeren. Niks was nieuw voor ons. Wij zijn al fan vanaf hun eerste hit, des te leuker was het dan ook om deze tour er bij te kunnen zijn.
We hebben aan heel veel concerten mooie herinneringen. Zo scoren we vaak de mooiste kaarten via marktplaats en hebben we al eens een offerte voor een Peugeot laten maken alleen maar voor gratis concertkaarten. Die Peugeot die namen we natuurlijk niet. We zijn ook een keer twee uur van te voren naar een concert gegaan om niet te veel achteraan te staan, was er nog niemand en stonden we dus helemaal vooraan! Hun hoogtepunt was Symphonica in Rosso, ook daar waren wij natuurlijk bij! Allemaal geweldige herinneringen net zoals de tour heet die ze nu door het land houden. De herinneringen zijn dus wederzijds.
Aan het eind van de show kreeg je de gelegenheid om een praatje met ze te maken en op de foto te gaan. Oké oké, dat is natuurlijk te leuk om niet te doen.
Getrouwd of niet, deze foto gaan we inlijsten.
Ze vonden het trouwens een hele eer dat terwijl we op Curacao woonden we tijdens ons familiebezoek een concert bijwoonden. Dan was je een echte fan en zo is het!
Voor dat we in ons bedje lagen was het dan wel 01.30, maar het was het allemaal waard.
Vanmorgen vroeg zijn we 6.00 uur opgestaan. Om 6.30 zouden mijn ouders voor de deur staan die ons naar Schiphol zouden brengen. Ruim op tijd om eventuele files op de A6 voor te zijn. En gelukkig zijn we die ook niet tegen gekomen.
De vlucht is altijd lang. Echt 9,5 uur zitten is voor iemand zonder zitvlees eigenlijk niet te doen. Maar ja, de stewardessen zitten ook niet te wachten op een bemoeial in hun keukentje dus blijf ik maar keurig zitten.
Een keer heb ik me gemeld in hun domein. Ik had namelijk zo mijn best gedaan om als verrassing voor Maud een bijzondere maaltijd te regelen. Je kunt namelijk van de standaard maaltijden afwijken door online een andere maaltijd te kopen. Eén van die mogelijkheden is een Japanse maaltijd met zalm en sushi.
Helaas om onduidelijke rede lukte de bestelling niet. Ik heb via Facebook nog meerdere keren met KLM contact hierover gehad.
Ik dacht, wie weet is er dan wat in het vliegtuig zelf te regelen.
Groot was mijn verbazing dat de crew er van af wist. Ze vonden het ook erg vervelend dat het niet gelukt was en waren er zelf ook mee bezig geweest.
Kijk, dat is nou klantvriendelijk. Het is ze uiteindelijk ook niet gelukt, maar het feit dat ze het wisten en er wel hun best voor hadden gedaan was al fijn.
Uiteindelijk werd Maud toch nog verrast met een gebakje namens de crew. Dank je wel KLM!
En tja dan die vlucht he. Als je dan toch zolang zit kan je eens lekker wat mensen observeren.
Voor ons hebben we de machoman. Afgetraind lichaam en al vanaf vanmorgen 9.30 z'n zonnebril op z'n hoofd. Ben benieuwd of hij over 9,5 uur nog weet dat hij hem daar heeft gelaten.
Een paar rijen achter ons hebben we de jonge ouders met een klein kind. Zodra het kleine kind begint te huilen zie je de onrust bij moeder. Al die 400 anderen in het vliegtuig hebben de ogen op haar gericht en hebben natuurlijk een mening. Hoop dat de moeder zich er niet te veel van aantrekt. We zijn allemaal klein geweest.
En dan hebben we de Heinekenhoek. Een stel rumoerige vrienden die na een paar biertjes steeds luidruchtiger worden. Blijkbaar zin in hun vakantie en dat mogen we allemaal horen! Weet niet wat erger is, de Heinekenhoek of het huilende kind?
En dan de dames op hakken. Wat hebben zij vanmorgen gedacht toen ze voor hun kast stonden? Of dachten misschien juist wel niet en betreuren ze nu hun kledingkeuze? Mij niet gezien die hakken. Normaal al niet, maar al helemaal niet in een vliegtuig. En hoe doe je dat dan als we een noodlanding maken en je moet het vliegtuig via de glijbaan verlaten? Op hakken? Zie je het voor je? Heb ik haar op m'n gympies al lang ingehaald. Wij zijn dus vooral praktisch gekleed.
En dan eindelijk zijn we weer thuis. Genieten we weer van elkaar en zijn ook de honden weer erg blij met onze thuiskomst.
Nu zo lang mogelijk opblijven om de jetlag de nek om te draaien. Zo zijn we morgen fris en fruitig voor de verjaardag van Maud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten