Inmiddels is ze gesteriliseerd en begint ze langzaam op te knappen.
Ze is nog wel erg passief. Ligt veel en eet weinig. Nu lijkt ze wel op een labrador, zou dat het zijn?
Ik vond het dan ook heel moeilijk om in te schatten of ze het wel naar haar zin heeft.
Zeker als ik lees dat haar vriendinnetje haar mist, oei dat komt wel binnen.
Ik weet ook wel dat het relatief is. Als Shoko morgen zou worden aangereden door een auto is het vriendinnetje ook alleen. Het liefst help je ze allemaal en haal ik ze allemaal op. Maar dan moet er eerst weer plaats zijn. Ik ben geen asiel. Ik weet ook niet wat voor hondje het vriendinnetje is? Sociaal, of juist helemaal niet?
Laten we ons dus eerst maar richten op Shoko.
Ik ben speciaal voor haar bij de supermarkt een pak rijst en kipfilet gaan halen.
De meeste honden vinden rijst met gekookte kip een delicatesse dus hoopte ik maar dat Shoko dat ook vond. Ze vond het lekker, maar helemaal geweldig, nee dat ook niet.
Het kan ook best zijn dat er medisch gezien meer aan de hand is en dat er dus andere redenen zijn voor haar passiviteit en geringe eetlust. Daar gaan we nog naar laten kijken.
Vanmiddag zag ik wel eindelijk een grote stap.
Terwijl Tico en Coco aan het donderjagen waren kwam ze ook eens kijken. Ik bood haar een flostouw aan en zie daar! Ze ging er zowaar mee spelen. Dan ben ik echt helemaal gelukkig.
Daar doe ik het nou voor. Zien dat een hond weer lekker hond kan zijn en geniet!
Wat je allemaal niet kunt bereiken met zorg, liefde en aandacht! Hier opnieuw het bewijs.
Dan mag ik hieruit ook concluderen dat ze het toch wel naar haar zin heeft. Gelukkig maar!
En voor de mensen die graag meer willen genieten heb ik ook een filmpje gemaakt van Shoko.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten