We gaan weer door

Het wordt bijna gewoon, maar als de één de deur uit is komt de volgende weer binnen.

Vanmorgen vroeg werd het allerlaatste pupje van het vorige nest opgehaald.

Ze komt helemaal op haar plek bij een gezin met vier kinderen en een grote tuin.

Geen andere hondjes om mee te spelen, maar dat komt wel goed.

Dit hondje was er namelijk één die liever aan je voeten lag dan met de andere speelden.

Ze wilde op schoot en aandacht. Ik denk dat ze dat wel genoeg gaat krijgen.

Ook weten ze nu al dat ze volgend jaar terug gaan naar Nederland en het hondje gaat uiteraard mee.

Er werd nu al nagedacht over een grote bench en alle papieren. Kijk zo hoort het.

Helaas zijn er ook genoeg Nederlanders die geen haar beter zijn dan sommige lokale mensen.

Het gebeurd regelmatig dat honden gewoon in de tuin achtergelaten worden als de inboedel ingepakt wordt. Dan was de hond alleen goed genoeg voor drie jaar waken, maar een liefdevolle verdere toekomst in Nederland zit er dan niet in.

Deze mama met haar vijf kinders werden aan het eind van de morgen gebracht.

Nog geen goede foto's, eerst maar eens bijkomen van de avonturen op straat.

Ook nu weer werd de bench zeer gewaardeerd en doken mama en kinderen er direct in om er de eerst volgende paar uren niet uit te komen.

Nu kon dat voor een deel ook niet, omdat ik de deur had dicht gedaan.

Want fosterhondjes of niet, er moet natuurlijk wel gewoon getennist worden. Youri zag van zijn les af.

Z'n mond was wat pijnlijk en dit trok door naar zijn hoofd. Hij had vanmorgen op school wel gegymd, maar rennen was een bijzonder gevoel.

Prima hoor, dan tennis ik jouw les er wel bij! Normaal is mijn les een half uurtje, nu dus een uur.

Wel pittig om van 14.00 tot 15.00 in de volle zon te sporten, maar te leuk om te laten.

Na thuiskomst hebben we de deur van de riante hondenvilla weer geopend.

De pups zijn vijf weken oud en hebben nog niet zo veel ruimte nodig. Die bleven dan ook alleen maar in en om het hok scharrelen. Mama bewaakte haar kroost en was daar beredruk mee.

Luna en Tico wilden graag op kraambezoek, maar kregen een grommende nee.

Rechtsomkeert dan maar.

Maar Tico is ook niet gek. Toen mama in huis wilde komen grommende hij ook. Ik niet in jouw huis, jij niet in mijn huis.

De vriendelijkheden zijn weer even uitgewisseld. We houden het goed in de gaten.

Voor mama en pups moet het hier veilig en fijn zijn, maar voor mijn eigen honden ook.

Ik denk dat het goed is als ze er allemaal maar eens een nachtje over slapen.