zondag 8 maart 2015

Happy

Vanmorgen was het dan zo ver, de puppy's zouden vertrekken naar hun nieuwe huisje.
Er wordt mij regelmatig gevraagd of ik dat niet erg vind?  Tuurlijk is het soms moeilijk om de honden waar je zoveel energie in gestoken hebt en waar je al zoveel liefde van ontvangt los te laten.
Maar als ik zie dat ze naar een goede nieuwe eigenaar gaan dan is het goed.
Als ik niet los zou kunnen laten zou ik dit werk niet kunnen doen. Dan zou ik immers veel te veel honden zelf hebben en daardoor geen fosterhond er meer bij kunnen hebben.
En fosters zijn nu juist zo hard nodig! Doordat ik weer vrij kom krijgt een andere hond van de straat weer een kans.
Voor drie van de vier hondjes kwam vandaag een nieuwe eigenaar. Ze waren allen ontzettend blij met hun hondje. Één van de nieuwe eigenaren was ook erg blij met ons! Het besef van het werk dat wij doen waardoor deze pups nu een goede toekomst tegemoet gaan bracht haar op het idee om iets mee te nemen. Ik kreeg van haar een prachtige bos tulpen en een fles wijn. Ik was zo enorm verrast! Door mijn blog over de tulpen was ze op dit idee gekomen. Geweldig! Dit is toch net even dat extra klopje op de schouder.
Helaas voor één pup kwam de nieuwe eigenaar niet opdagen.


Ze waren zo enthousiast aan de telefoon, maar hebben helemaal niks meer van zich laten horen.
Dit meisje is nu nog met haar moeder, maar die gaat morgen onder het mes en daarna naar haar nieuwe eigenaren. Maar het komt goed, ook voor haar vinden we een huisje. En tot die tijd wordt ze door ons gewoon extra verwend.
Het is leuk om te zien hoe snel een hond weer wat vertrouwen krijgt na een ellendige periode op straat.
Mama Rosa durft steeds meer. Vandaag 'durfte' ze op tafel.


Ik wist niet wat ik zag! We hadden net alle borden van tafel toen mama Rosa dacht dat er nog wel wat te halen viel.
Natuurlijk kan ik dit niet goedkeuren en moet ik boos worden en haar eraf halen, maar stiekem van binnen moet ik er erg om lachen.
Hoe mooi is het dan een hond na anderhalve week bij ons te zijn al weer zich zelf durft te zijn.
Ik kan dit namelijk geen ondeugendheid noemen, ze heeft immers nooit geleerd dat je niet op tafel mag. Maar vorige week dook ze nog in elkaar toen we haar aaiden, nu staat ze boven op tafel op zoek naar iets lekkers. Misschien klinkt dat gek, maar ik vind dat mooi. Het zegt mij heel veel over hoe de hond zich voelt. En als de hond zich weer happy voelt ben ik ook happy!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten