Terwijl wij op de bank zaten te relaxen hoorden we een hoop hondengeblaf. Dat horen we hier wel vaker. Zeker als er (straat)honden voorbij lopen worden wij daarover door onze honden altijd goed geïnformeerd!
Nu hoorden we onze honden ook vreselijk te keer gaan, maar waren nog niet direct gealarmeerd.
Pas toen we de buurvrouw hoorde gillen begrepen we dat het goed mis was.
Het was bij onze achterburen waarbij onze tuinen afscheiden worden met een hoog gaaswerk.
Twee honden waren in gevecht waarvan de ene hond een behoorlijke grote massieve was.
De ander was een knoekie die duidelijk het onderspit moest delven. Hun vijf andere honden en die van ons aan de andere kant van het hek stonden als een malloot te blaffen.
Helaas liet de grote hond niet los. De buurvrouw was alleen met haar kinderen thuis en kreeg het op gegil en trekken niet voor elkaar. De kinderen waren dusdanig in paniek dat zij ook niets konden doen.
Inmiddels werd de buurvrouw ook in haar arm gebeten dus werd het hoog tijd voor actie van onze kant.
Omrijden of om rennen zou te lang duren. Dan maar erover heen.
Erik is via het gaas en een boom over het hek naar de buren gegaan en heeft samen met de buurvrouw de hondenkluwe uit elkaar gehaald. Onderwijl schenen wij bij met zaklantaarns.
Direct daarna werden de honden gescheiden, zodat de wonden bekeken konden worden.
De hond die gebeten was had behoorlijke wonden in het gezicht. De buurvrouw had een bijtwond op haar arm en de kinderen hadden zo ongeveer slachtofferhulp nodig.
Direct werd hun dierenarts gebeld. Ook de huisarts werd geïnformeerd en hun schoonouders. Die woonden gelukkig in de buurt wat op dit soort momenten wel heel fijn is.
Zo'n incident als deze is toch iets wat altijd in je achterhoofd speelt als je een hond fostert. Je weet niets van de hond en vaak is de hond als hij in een slechte conditie is ook anders in gedrag dan wanneer hij gezond is. Het is dus heel goed mogelijk dat de problemen in de roedel zich pas na een paar weken voor doen.
Gelukkig zijn onze honden niet zo heel moeilijk. Alleen Brownie werd toen hij wat was aangesterkt dominant naar onze eigen honden. Gelukkig hebben we redelijk snel een huisje voor hem kunnen vinden voordat er echt problemen zouden ontstaan.
Het is in ieder geval fijn dat we iets hebben kunnen betekenen voor onze buren. Toevallig hebben zij dan wel familie hier op het eiland, maar dat geldt niet voor iedereen. Dan is het fijn om vrienden en buren in de buurt te hebben waar je op terug kan vallen als het nodig is.
Ik hoop eerlijk gezegd dat ik nooit gillend in mijn tuin hoef te staan omdat de honden elkaar opvreten. We hebben dat één keer gehad met Storm en Luna en dat is meer dan genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten