Het was met wat vertraging.
Gisteren leek alles nog lekker vlotjes te verlopen, maar dat was schijn. Tot 16.30 leek alles oké.
Maar toen, toen kwam het bericht dat er een sportvliegtuigje een noodlanding had gemaakt op de landingsbaan. En op Curacao is de landingsbaan ook de startbaan.
Het vliegtuigje kon niet meer op eigen kracht van de baan komen en moest weggetakeld worden.
Echt haast had het niet ondanks dat er geen vliegtuig meer kon landen of vertrekken.
18.45 konden de eerste vliegtuigen pas weer landen waaronder de dreamliner van Arke die een paar extra rondjes boven Curacao had gemaakt en hierna mochten wij dan eindelijk vertrekken.In het vliegtuig kregen we een krant. Dit was de kop.
Mmm, geeft toch niet echt een fijn gevoel als je nog 9 uur vliegen voor de boeg hebt.
Ik heb de piloten gezien. Ze keken helder uit hun ogen, moet goed komen.
En dat kwam het. Anderhalf uur later dan gepland mochten we het vliegtuig verlaten.
Eerst door de 100% controle. Nee, is niet inwendig, maar wel uitgebreid.
Drugshonden, twee keer paspoortcontrole, een gesprekje, aparte kofferband en dan door.
Onderwel ook nog twee katten van de band gevist en keurig afgeleverd bij de nieuwe eigenaar.
En dan na 3 uur wachten, 8,5 uur vliegen en en nog wat wachttijd op Schiphol konden we eindelijk op zoek naar mijn zus die ons heel lief kwam ophalen.
Wel weer raar om langs plekken te rijden die je al een jaar niet hebt gezien. Op sommige plekken wordt gebouwd, op andere plekken is het bouwen eindelijk klaar.
Alles is schoon en de wegen netjes geasfalteerd. Een totaal contrast met Curacao.
Het is fijn om weer in Nederland te zijn, maar het is niet thuis. Thuis is inmiddels 9000 kilometer verderop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten